Git! Durma.
Sakýn ardýna bakma.
Karanlýðýn kalbine kadar yolun var.
Çek o kokuþmuþ hayatýný hayatýmdan,
Çek ellerini ellerimden.
Dokunma...
Çýkýp git aydýnlýðýmdan!
Git ve hapset karanlýða çürük ruhunu.
Buzdan da soðukmuþ aþk ateþin.
Ne zaman düþünsem aklým donuyor.
Dedim ya,
Karanlýðýn kalbine kadar yolun var.

Cennet seninle hüznün baþkenti,
Ve en karanlýk mezar sensizken güzel.
Düþünmüyorum sen varken aklýmdan geçenleri,
Kýldan keskin kýlýçla kazýyorum,
Hayatta kalmýþ sana dair her þeyi.
Gözlerine benzer her göz yabancý,
Ve sözüne benzer her söz yalancý.
Uzak tut gözleirini gözlerimden,
Götür sözlerini seninle birlikte kalbine karanlýðýn.
Adýn nefretin adý olsun,
Kalbin baykuþlar yuvasý.
Çokken tek olmayý sende gördü lanetli iblis,
Ve masken utanç kaynaðý meleklerin,
Sen hayatýn utanç kaynaðýsýn…
Þimdi kovuyorum seni hayatlarýn tümünden.
Gölgenin dokunduðu yerleri siliyorum göz yaþlarýyla masumlarýn,
Nafile, temizlenmiyor.
Þimdi kovuyorum seni hayallerin tümünden,
Karanlýðýn kalbine kadar yolun var.