Hiç bir þeyin ayný olmayýþýna sebep neydi?
Biliyorum artýk her þey farklý ... bu sabah babamý çok özledim yine. Annemin içinde ki çýðlýklarý duydum gözlerinde.

Benim halimden kendini suçluyor, neyi yanlýþ yaptýðýný düþünüyordu ve biliyorum ki düþünürken o da babamý özlüyordu yine.

Ayný þeyleri aklýmýzdan geçiriyorduk aslýnda. Babam olsaydý... Ne annem bu kadar aðýr sorumluluklarýn altýnda ezilecekti, ne de ben bu kadar sorumsuz olacaktým. Canýmý acýtan çok þey var bu sabah, lakin en acýsý hatalarýmdan annemin yara almasý ve benim için eksik bir þeyler yapmýþ olduðunu düþünmesi.

Aklýmda biri daha var bu sabah... Yanlýþ yer ve zamanda karþýma çýkan biri.

Aþk mýydý onu gördüðümden beri aklýmdan çýkmamasýna neden? Yoksa onu etrafýmdakilerin istemeyiþi mi, olmayacaðýný düþünmeleri mi? Onu her dakika defalarca hayal etmem, yanýmda olmasýný dilemem, yolda yürürken onun kokusunu hissetmem...

Gerçekten aþýk mýyým?
Bilmiyorum.
Ama özlediklerime bir yenisini daha ekliyorum bu sabah!..


02/07/2011