bir yanýmý alýp gitme benden,
ben senin ellerinle büyüttüm içimdeki üþüyen çocuðu.
sakin sulardayken, senin çaðlayanlarýnda batmayý öðrendim.
yakýnlýðýnýn bedelini susuzluðumla ödedim.
çünkü bir parçamý seninle býraktým ben.
sen yetmez dedikçe ben daha çok sarýldým...
göremediðim bir ele dokunabilmek için,
ellerimi çamurlu, kanlý sularýn derinliðine emanet ettim,
zehrine aktý içim, kayboldu yüzüm.
gözlerim senin aynan oldu.

þimdi bir parçamý alýp kirletiyorsun.
beni yeniden yazmaný beklerdim oysa çizgisiz defterlerine,
deneyip bir kere daha çizebilirdin bizi daha güzel hayallerinde,
ben seni yüzüme gözüme içime çizdim.

içim seninle dolu, içimde denizler var.
içime akan sesinin bedelini suskunluðumla ödedim,
çünkü ne kadar seversen sev beni
hiç bir söz seni inandýramayacak biliyorum.
kestane gözlerine, sonsuz döngüde kaybolan buklelerine bakýyorum.

bir anda dönüp gitme yine,
birlikte bir vapura bineriz.
falýna baktýrýrsýn, kýsmetin çýkar,
belki sen de onu seversin.
deniz kenarýnda bir kez daha yürürüz,
karanlýkta baþ baþa kalýrýz, korkmayýz..
dualarýn, kabuslarýný kovar.
gözlerim gözlerinden geçen yaðmurlu bir yol bulur,
ellerim ellerinin sýcaklýðýnýn takibinde,
nereye dönsem hep seni arar...
içim seninle dolu,
içimde gemiler var...