Sercan’ýn yaþayacaðýna söz verdiði hayatýnýn üzerine daha ne kadar iddialý bir baþlýk atýlabilirdi ki:

Durana göre ne kadar hýzlýysan, koþana göre bir baþka kadar yavaþsýn ama hep aynýsýn. Hayat! sende güç diye çýrpýnanlar, geriye doðru baktýklarýnda yaptýklarý hatalarýn hepsine kaderin oyunuydu diyecekler.

Kýz arkadaþýndan pek fazla söz etmedi. Þehirden þehre yolculuk yapan biriydi o. Farkýnda olmasa da Sercan’dan bir parça vardý yanýnda. Sercan’a yaptýðý psikolojik iþkencelerde kulaklarýnda çýnlayan Sercan’ýn haykýrýþlarýydý, eþitlik ve özgürlüktü bilinçaltýndakiler. O her þehirden geçiþte, o þehirde yaþayan hayal gücü geniþ olan erkekler yaþadýklarý maddi evrenin onlara veremeyeceði acýlarý tadýyorlardý.

Doðumunun sekiz gün öncesi þehrin en merkezi yerinin az üzerinde bulunan entelektüel takýlanlarýn kefe’sinde, hasýr tabureye oturup çay içerken elinde Cumhuriyet gazetesini okuyan adamýn az ilersindeki sedirde yan yana oturan iyi giyimli, takým elbiseli ceketinin içine gizlediði kýsa demir parçasýný bir eliyle destekleyen adamýn, muhabbet etmeye zorladýðý; ayaklarýnda postallarýyla ve sünmüþ kazaðýyla duran saçlarý en az bir haftadýr taranmamýþ, kýrmýzý çoraplarýndaki deliklerin arasýndan teninin rengi görünen ve bohem takýlan kýz otobüs yolculuðu yapmayý seviyordu.

Sercan’ýn gidiþinin on beþinci günü esmer saçlarýný arkaya topuz yapmýþ, kot pantolonlu beyaz gömlekli ve burnunun sað tarafýndaki piersing ile dikkat çekici 170 boylarýnda boyuna göre ideal kiloda genç ve güzel bir bayan buldu beni. Konuþmalarýndan Sercan’ýn kýz arkadaþý olduðu anlaþýlsa da anlam veremediðim cümleler kuruyordu. Bir mantýksýzlýk vardý, beni çok iyi tanýyormuþ gibi konuþuyordu. Ben ise konuþmalarýnýn karþýsýnda büyük bir þaþkýnlýk içinde olmama raðmen belli etmiyordum.

Her þey için çok üzgün olduðunu, bütün problemlerin 2012 de çözüleceðini ve bunu benim de bildiðimi, bana yaptýklarýndan sonra acý çektiðini ve benim bu tavrýmý sürdürmemin onu çok üzdüðünü söylüyordu. Beni Sercan’ýn yerine koymuþtu.

Onun söylediklerinden dolayý kafamda bazý soru iþaretleri oluþsa da, uzun zamandýr yaptýðým araþtýrmalardan dolayý onun anlattýðý þeylere yabancý deðildim ve soru iþaretlerini de kolayca çözebilirdim. Bu nedenle susarak bir oyunun içinde buldum kendimi.

Harika bir diksiyonu ve etkileyici bir sesi vardý. Onu kaybetmemek uðruna tüm ikiyüzlülüðümle hiç iyileþme ümidi olmayan kronik bir hastayý oynamaya baþlamýþtým. Ondan gerçekten hoþlanmaya baþlamýþtým. Benim hallerim onu daha da üzüyor olmasýna raðmen acý çekmesine göz yumuyordum. Zamanla acýmasýzlýðý ve bencilliði içselleþtirip ve bu þekilde kendimi kabullenmeye çalýþýyordum. Ama temelimde adalet duygumla çarpýþýyordum. Buna raðmen ona baðlanmam ve onunda benden hoþlanma ihtimali, onunla belirli zamanlarýmý paylaþmamýn verdiði haz, içimdeki çeliþkileri maskeliyor ve beni mutlu ediyordu.

Aslýnda o Sercan’ýn arkadaþý idi. Sercan’ýn onu hala seviyor olma ihtimali ve onunda aslýnda Sercan’ý sevmesi ona karþý duyduðum aþk ve nefret duygularýný körüklüyordu. O benden baþkasýna ait olamazdý. Ait diyorum, ne kadar bencilim. Aslýnda kimse kimseye ait deðildir. Her geçen gün o acý çektikçe ben mutlu oluyordum.

Peki, ben neyin peþindeydim? Ben böyle bir insan mýyým? Beni ne bu hale getirmiþti? Aþk mý? Peki, Aþk nedir? Tarihe þöyle bir baktýðýmda; Mevlana, Karacaoðlan, Aþýk Veysel, Emrah, Ýbn_i Sina... Onlarcasýný arayýþa iten, kimini ilahi aþka kimini kara sevdaya kimini bilim aþkýna iten sebepler vardý. Einstein, Hawking gibi bilim aþký ile dolu insanlarý anlayabiliyordum ama Aþk neydi? Ýnsanlarýn vazgeçemedikleri ve anlam verme gereði duymadan kendilerini teslim ettikleri bir olgu.

Ruh eþim benim tavýrlarýma dayanamayýp gittiðinde Sercan’ý tekrar buldum. Aslýnda ona ulaþmamýn tek yolu Sercan’ý bulmaktan geçiyordu. Sercan bu sefer konuþmaya gönüllü gelmiþti. Ýnsanlarýn kavrayamadýklarý çok þey olduðunu söylüyordu. Bu günkü düþünce sistemleriyle bunu kavramalarý güç diyordu.

Ben ikiyüzlülüðümü bile açýkça ifade edebilirken baþkalarý bundan pozitif yönde pay çýkartabilir. Baþkalarýnýn hatasýný görmeleri insanlara hata yapma hakký vermiyor. Oysa insan ikiyüzlü idi. Peki herkes birbirlerinin düþüncelerini okumaya baþlayýnca ne olacak? Kýsa bir kaos ortamýndan sonra insanlar gerçekleriyle yüzleþecekler. Sercan’ýn söylediðine göre, üç uzam ve bir zaman boyutunun dýþýnda yedi boyut daha vardý. Evren 11 boyutlu olduðu halde koþullar ancak üç uzam boyutun açýlmasýna olanak tanýmýþ ve diðer yedi boyut evrenin her zerresinde açýlmamýþ halde mevcuttu.

Sercan parkta paralel evrendeki eþ izi ile iletiþime geçmiþti. O eþ iz de bendim. Ýnsanlarýn onu anlayamama sebebi ise, bu tür kavramlarýn saðduyularý ile çeliþtiði için akýldýþý bulmalarý idi. Oysaki bazý teoriler, akýldýþý görülen fenomenlerin açýklanabildiði gerçeði insanlar tarafýndan anlaþýlmaz görünüyordu. Eþ izlerimizin bulunduðu paralel evrenler vardý ve yüksek enerjili foton kuþaðýna girme aþamasýnda iken insanlar ’her þeyin teorisi’ ni yakýn bir gelecekte daha iyi anlayacaklardý.

Sercan’ýn gözleri kilo ile satýn aldýðý bilim dergilerindeki yazýlarý sünger gibi çekmiþti. Ýyi bir okuyucu olduðu kadar iyi bir aktarýcý idi. Onu baþta ukala bulmama raðmen anlattýkça ikna olmaya baþladým. Fikir olarak da hoþuma gitmeye baþlamýþtý. Çocukluðumda otomobil tasarýmcýsý olmayý hayal ederdim. Belki paralel evrenlerden birindeki eþ izim bu mesleði yapýyordu. Belki de paralel evrenlerden birinde eþ izim ruh eþimle mutlu bir hayat sürüyordu.

Sercan hayatýn akýþýna kendini uydurmayý baþaramayan her zaman boyunu aþan iddialarla ortaya çýkan biriydi. Kendini baþkalarýna anlatma þansý da yoktu. Onun yok olmasýna hiç üzülmedim. Tüm bencilliðimle þu an öyle mutluyum ki anlatamam. Benim izin vermediðim hiçbir þey beni üzemez. Ondan çok þey öðrendiðimi kabul ediyorum, ama o bunlarý bir görev olarak görüyordu. Ýnsanlýða karþý sorumluluklardan falan bahsediyordu. Madem öyle, bana öðrettiklerinden ve miras býraktýklarýndan dolayý hiç de borçlu deðilim.

Doðduðum evrendeki yaptýðým tercihler benim tercihlerim deðildi. Öyle olsaydý Sercan parkta benimle deðil bir baþka eþ izi ile iletiþime geçerdi. Yaþadýklarý Sercan’ýn tercihleriydi. Sercan’ý ömrüm boyunca taþýmak zorunda kalacaktým. Ondan sonsuza dek kurtulmam lazýmdý. O Ruh eþimi terk etmiþti ve sevmiyordu. Sercan’ýn ona öðrettiði deðerlerden bahsedip duruyordu. Sercan’a yaptýðý iþkencelerde, Sercan’ýn haykýrýþlarý bilinçaltýna iþlemiþti. O farkýnda olmasa da Sercan’ý terk ederken içinde Sercan’dan kalanlar vardý. Benim Sercan olmadýðýmý anlayýnca beni de terk etmiþti. Bencilliðimle ben, Sercan’ý çoktan öldürmüþtüm. Yapmam gereken Sercan taklidi yaparak tüm býraktýklarýna sahip çýkmaktý. Sercan yaþamýyor artýk. Ondan geriye iþte bu yazdýklarý kaldý.

BÝTTÝ.