Hayat bazý insanlarýn kalbini çok kýrdýkça

bazý insanlar duvarlarýný örmeye baþlarlar

yaþ ilerledikçe duvar kalýnlaþýr

ve öyle bir noktaya gelir ki

balyozla kýrmaya çalýþsalar o kalbi,

kýrmak isteyene geri döner

ayný bir bumerang gibi...

30 Ekim 2007

eskiden özenle büyük, bazen süslü bazen kalýn kitap þeklinde günlükler alýrdým..

tam 12 senedir günlük yazýyorum lakin tabi ki eski sýklýkta deðil..

bilemiyorum, "merhaba günlük bugün iþe gittim öðlen yemek yedim çok yaðlý yapmýþ salak adam.. ya da "bugün bizim sýnýftaki ayþe saçýný boyatmýþ oww çok kötü olmuþ"..

yýllar sonra günlüðüme baktýðýmda ayþenin boyanmýþ saçý bana ne verecek? ve yemeði yaðlý yapan ahçý kimbilir nerlerde olacak (yemeðin ne olduðunu bile  hatýrlamayacak olmama girmiyorum bile, zaten hatýrlasa da karýn doyurmaz yýlar sonra)

günlük olaylarýn rutinliðine kanaat getirdikten sonra sadece rahatlamak kendi kendime terapi yapmak amaçlý yazýlar yazarken buldum benliðimi..

iyi de oldu hani.. en azýndan sanatsallýðý tartýþýlýr olsa da sýradan kalýplar dýþýnda eserlerimiz oluyor..

madem ilk sanal günlüðüm hemen teþþekür edeyim "ben de anlaþlabilirdim" yazýmý okuyan (þimdilik) 27 kiþiye..

yorumsuz olmasý yazýnýn beðenilip beðenilmediðini çözmemi saðlamasa da..