huzur, özlediðim bir duyguymuþ. Sabah uyandýðýmda yataktan kalkmak için delicesine bir istek duymak...Aþk gibi..Ama uçmayanýndan.

Güzel bir sabah, ajanstaki son günüm. Hava kötü ama benim içim güneþli. Yeni þeyler olacak hayatýmda, sabah uyandýðýmda artýk beni neler bekliyor diye düþünmeyeceðim. Kendim yerleþtireceðim evimi, yeniden. Besleneceðim daha çok. Ýnsan seviyorum ben :) arkadaþlarýmý göreceðim. Neyse ki kýsýr döngünden kurtuluyorum, daha güzel ne olabilir ki hayatta?

Aþký seviyoruz anacým biz, aþktan doðaný, aþk yüzünden yaþananý, aþkýn sonrasýnda olaný, aþk yüzünden ortaya çýkýp, bakým bekleni deðil. Safi, bencil aþký seviyoruz.  Ziyan tipleriz ya...

Beynim uðulduyor, içimdeki öfkeyi atmak için ne yapmam gerektiðini bilmiyorum. Bir yerlere kinimi kusmalýyým ama yaptýðým herþeyin iþe yaramasý adýna kustuðum yeri de iyi belirlemeliyim.

Burasý bunun sadece küçük çaplý bir mecrasý, daha büyüye gitmek ve çözüm olmak lazým. Ýnfaz emirleri vermek yanlýþ mý? Ya da yönlendirmek? Ama ya hak ediyorlarsa?

Zor gün, bitmeli artýk...

"Boþluksuz Bir Yazý."

Dün çok konuþtuk, saðlam içtik. Ýçki mezesi olmasýn diye dün gece, ben bugün yazmaya baþlýyorum.Saðol be abla...Sen olmasan ben debelenir dururdum bu iþin içinde.