Ankara Destaný.
(abdullah oral) 2 Haziran 2012 |
Destan |
| |
Ýbni Haldunun þu güzel sözlerini örnek verecek olursak .Devlet büyüklerine yaranmak kaygýsý tarihçiyi yanýltýr bu kaygý kötüyü güzel gösterme çabasýný doðurur. Tarihçinin iþi, tarihi güzelleþtirmek deðil olduðu gibi anlatmaktýr!...... /
Ozanýn Görevi güzelleme yazmak deðil, Tarihini olduðu gibi anlatmak. olduðu bilinciyle bu þiir kaleme alýndý, mademki biz halkýn gözü kulaðýyýz öyleyse her þeyi görmek zorundayýz, /
Hallacý mansur. nesimi. Þeyh bedrettin. pirsultan gibi!.. /
Yarýna dair,Özlemlenin yerini kaygýlarýn ve çaresizliðin aldýðý bir zaman tünelinden geçerken, tuplumsal çöküþlerde hýzla büyüme yaþanmasý gerçeklerin üzerini güzelliklerle örtmemizden kaynaklandýðý için, bu gün Ýnsan emeðinin böylesine ayaklar altýna alýnmasý. ve ülkemizdeki tüm OSTÝM gibi sanayýlerde Yaþadýðýmýz pencereden yansýmalarý, Ankara destaný olarak yansýtmaya çalýþitým!.. /
Belki alýþýlanýn dýþýnda çok uzun bir þiir oldu bu yüzden Adýný Ankara Destaný koydum. Kanayan her yaraya bir parça olsun dokunabilmek adýna!................ |
|
|
ODTÜ Beynimdeki Meþale
Duygular/ içimin kýzýllýðýnca yangýn yüklü
Sýnýrlarý varlýðýma yasak bir ülkedeyim
Belki:
Çiftçinin elinde unuttuðu bir tahýl tanesiyim
Beklide Sýradaðlarýn kuytularýnda
Kuru bir ot /ateþ almayý bekleyen.
Belki tamirci çýraðýnýn yarýna kurduðu düþ.
Beklide uzak bir iklimde esip geçen sam yeli
Dur ey hayata titreyen yapraðýyým
Býrak gayrý rüzgârlara /aðýt yakmayý.
Varlýðým/ var olmamýn öteki adýdýr yaþam.
Ey ölüm
Haydi, bakýþlarýný çöz kirpiklerimden.
Ateþ içerek son kez gireceðim /sevdanýn eþiðinden
Varsýn baðýþlamasýn beni hayat
Yokluðumun külleri savrulsun yeter Ülkemde
Susma ey yarasýnda nehirler fýþkýran hayat
Ateþten meþale yap sýrtýmda gömleðimi ki,
Gün ýþýðýna çýksýn karanlýðým öteki yüzü
Eriyip gitmesin ardýmdan yaþadýðým ne varsa
Haydi, ne duruyorsun öyle sessiz
Uzat tepelerin ardýndan gülüþlerini ey güneþ
Yarasýna akrep düþsün aydýnlýktan kaçanlarýn
Ben gayrý bu hayatý-
Bir anneye/ bir bebeðe baðýþlayacaðým.
Varsýn yüreðime çarparak/ dövsün kýyýlarýmý acýlar
Ýnsan kimliðine sarýlmýþým yaþamýn,
Az sonra ateþleyeceðim fitilini dilimin
Kaç gündür hazýr bedenim
Devrim meþalesini yakmak için ODTÜ de
Ey yarasýnda ateþler fýþkýran kalbim
Kaç zamandýr ateþten bir ip boynumda
Uzanýr giderinim bir eve bir üçüncü yurt’a
Bilinmeli ki susmayýþlarýmýn, bir yaný ölüm.
Kor ateþlerinde sýnanmýþým yaþamýn,
Haykýrýyorum/ acýlara akan bir sesle
Gecenin göksünde bir çöl çiçeði açar sesime,
Bir yaban gülü iliþtirdim kalbime/ kýzýl
Bütün çýðlýklarýný kuþansýn gelsin ölüm.
Çeliþki deðil kederli bir dað gibi duruþum.
Ondandýr Ülkemin orta yerinde düþlediðim yangýn.
Bir derviþ gibi selamlýyor /duygularýmý, benliðim.
Ýncinmiþliðim karalarýný giyiniþim, yaþamýn.
Aykýrýlýk çýldýrmaya vardý sakalýmla.
Ben köklerimden koptuðundan beri
Sürgünüm bu þehirde........
Kemirirken içimi utangaç arzular çýlgýnca
Bir sevdadýr gül yapraðýna konmuþ aþk.
Ki köklerimize su vermez toprak /yanmýþýz.
Yýrtýk çoraplarýmdan fýrlar dýþarýya köklerim.
Ellerim nasýr /ayaklarým Çýrýl çýplak.
Ben kendimi bulmuþum bende
Varsýn kirpiklerimden acý dökülsün
Sevgilerden aldým sularýn derin akýþýný
Yüreðimin nakýþýný döktüm çeliðin potalarýna.
Susmuyorum ki, kimseler merhamet etmesin,
Her ne ararsam benden uzak deðil
Biliyorum nasýl ürkütür yangýnlarda kývýlcýmlar.
Hayat bu iþte dayan ey yüreðim /susmak aykýrýmdýr
Bir varmýþ bir yokmuþ./tükenip gidiyor insan..........
Yaþamýn önüne çekilen duvara çarpar kalýrsýnýz bazen ve karanlýktýr her yer iþte o an bir tek yapýlacak þey vardýr bedenini yakmak. karanlýða inat..
bu þiir hayatýmýn ölümle yaþam arasýnda kaldýðý bir dönemi anlatmaktadýr
Abdullah Oral
|
|