Unuttum sanma, resmin hala ayný çerçevede ve koymaný istediðin yerde duruyor... Tek farkla, elime aldýðýmda cesaretsizlikte yýrtamadýðýmdan bir köþesi yýrtýk duruyor... Gözyaþý dökerken de birazcýk ýslandý galiba... Birbirimizi kýzdýrýrken atýp durduðumuz yastýk ta seni özlüyor. Tozlanmýþ masam silmeyi unuttuðum anýlarým gibi...
Hep üç noktalý baþladý ve üç noktalý bitti bizim hikayemiz. Hep özlem vardý içinde ha birde özlemi bulandýran piþmanlýk... Þimdi özlüyormusun diye sorsana? Herþeye olduðu gibi buna da cevabým var: Özlemedim, benimsedim... Yokluðuna alýþmak gibi klasik tabirle deðil tabiki... Sensizliktir sýrdaþým artýk.
Unuttuðum ruyalarým yarý yolda kalmýþ, beni beklerken... Çarelerimi çaresizlikle tüketirken... Yarým kalmýþ hayalleri tamamlayamazken... Karanlýkta kalmýþým ýðýmý bulamazken... Söylemekten çekinmeyeceðim, aðlarken...
Bul beni...
Notalar eþlik ediyor sensizliðime. Durmadan koþturan beynim seni düþünmekten yorulmuþcasýna isyan ediyor... Umutlanýyormusun? diyeceksin þimdi... Hemde tebessümle... Nasýl umutlanýrým? Ben hala beni býraktýðýn yerdeyim. Evet tam o aðacýn altýnda... Gelmeni beklemeyecekcesine oturuyorum... Beklediðim tek þey beni bekleyen beni arayan ruyalarým...
Unutma beni sevgili. Tek bedduam budur sana...Her üzüldüðünde, her aðladýðýnda, her umutlandýðýnda ha birde sana çok yakýþan gülücüðünle hatýrla beni...
Ben bu limandayým bindiðin gemiden arkana dönüp bakma ama ben mendilimi sallayacaðým...