Sevgili
(SERAY ANIL) 12 Eylül 2005 |
Aþk ve Romantizm |
| |
Size birþey söyleyeceðim Sevgili, ben en az sizin kadar seviyorum sizin hayalinizi... |
|
'O'
(SERAY ANIL) 13 Ekim 2005 |
Bireysel |
| |
Ya hayallerindeydi sorun ya da karþýsýna çýkanlarda, ama her aþk öyle ya da böyle bir hüsrandý sonuçta. |
|
Benim Adým Gelin (Gelen) Deðil Gidendi
(SERAY ANIL) 24 Haziran 2006 |
Baþkaldýrý |
| |
Onlar için “gelen”dim belki, sevinçtim, mutluluktum; ama ailem için “giden”dim ben, hüzündüm, ayrýlýktým, bazen yürekte sessizce akan bazense dýþarý taþan, gözden sel olup akan gözyaþýydým. |
|
Gökyüzünde Aþk
(SERAY ANIL) 9 Temmuz 2006 |
Sürrealizm |
| |
Gün geceye Güneþse Ay’a teslim oldu sonra her günkü kovalamacalarýnýn sonunda... |
|
Gizli Yüzler
(SERAY ANIL) 28 Kasým 2006 |
Ýronik |
| |
Bilse... Farketse... Mutlaka... Birþeyler yapardý... |
|
"Gitme"
(SERAY ANIL) 14 Aralýk 2006 |
Baþkaldýrý |
| |
Sana gitme dediðime bakma, ben aþka gitme diyorum aslýnda... Senin ne önemin, ne yerin olabilir ki aþkýn karþýsýnda... Sen aþkýn bir yansýmasý, ne yansýmasý, bir yanýlsamasý olabilirsin olsa olsa... |
|
Bir Kadýn...
(SERAY ANIL) 2 Nisan 2007 |
Baþkaldýrý |
| |
Ýnsanýn sevgilisinin varlýðý maddenin varlýðýný açýklayan genel geçer temel fizik kanunlarýyla açýklanamaz ki... Sevgilinin varlýðý genel geçer fizik kanunlarýyla deðil, felsefeyle açýklanabilir ancak… |
|
Düþ (Ünce) Lerim
(SERAY ANIL) 5 Haziran 2007 |
Toplumcu |
| |
Düþüncelerimin rüzgarýnda içim titredi, düþüncelerim bana bir çok bireyin aksine sýcak kuytular sunmamakta idi. Düþüncelerim, hayatlarýndaki sýcaklýðý yitirmiþ, belki de hiçbir zaman sýcak bir hayata sahip olamamýþ insanlar adýna hayatýmdaki sýcaklýða raðmen beni üþütmekteydi. |
|
Seni Düþünüyordum...
(SERAY ANIL) 5 Þubat 2008 |
Aþk ve Romantizm |
| |
Camlardan yaðmur damlalarý süzülüyordu, O’ysa aðýr aðýr süzülen damlalarýn gel-gitinde uyuþmuþ beyninin eþlik etmediði ve uzun süredir kýrpmadýðý için acýdýðýný fark etmediði gözleriyle sadece uzaklara bakýyordu. Gözleri uzaklara öyle saplanmýþ, düþüncesi öyle uzaklara saklanmýþtý ki... |
|
|
Her ikisi de emekli ilkokul öðretmeni olan annemin ve babamýn nezdinde çaðdaþ, yenilikçi ve Atatürkçü tüm öðretmenlere en derin saygýlarýmla...
"Bana çiçek getirin, dünyanýn bütün
çiçeklerini buraya getirin!"
Köy öðretmeni Þefik Sýnýð'ýn son sözleri.
DÜNYANIN BÜTÜN ÇÝÇEKLERÝ
Dünyanýn bütün çiçeklerini diyorum
Bütün çiçekleri getirin buraya,
Öðrencilerimi getirin, getirin buraya,
Kaya diplerinde açmýþ çiðdemlere benzer
Bütün köy çocuklarýný getirin buraya,
Son bir ders vereceðim onlara,
Son þarkýmý söyleyeceðim,
Getirin getirin...ve sonra öleceðim.
Dünyanýn bütün çiçeklerini diyorum,
Kýr ve dað çiçeklerini istiyorum,
Kaderleri bana benzeyen,
Yalnýzlýkta açarlar, kimse bilmez onlarý,
Geniþ ovalarda kaybolur kokularý...
Yurdumun sevgili ve adsýz çiçekleri,
Hepinizi hepinizi istiyorum, gelin görün beni,
Topraðý nasýl örterseniz öylece örtün beni.
Dünyanýn bütün çiçeklerini diyorum,
Afyon ovasýnda açan haþhaþ çiçeklerini
Bacýmýn suladýðý fesleðenleri,
Köy çiçeklerinin hepsini, hepsini,
Avlularýn pembe entarili hatmisini,
Çoban yastýðýný, peygamber çiçeðini de unutmayýn.
Aman Isparta güllerini de unutmayýn
Hepsini, hepsini bir anda koklamak istiyorum.
Getirin, dünyanýn bütün çiçeklerini istiyorum.
Dünyanýn bütün çiçeklerini diyorum.
Ben köy öðretmeniyim, bir bahçývaným,
Ben bir bahçe suluyordum, gönlümden,
Kimse bilmez, kimse anlamaz dilimden,
Ne güller fýþkýrýr çilelerimden,
Kandýr, hayattýr, emektir, benim güllerim,
Korkmadým, korkmuyorum ölümden,
Siz çiçek getirin yalnýz, çiçek getirin.
Dünyanýn bütün çiçeklerini diyorum,
Baharda Polatlý kýrlarýnda açan,
Güz geldi mi Kopdaðýna göçen,
Yörükler yaylasýnda Toroslarda eðleþen.
Muþ ovasýndan, Aðrý eteðinden,
Gücenmesin bütün yurt bahçelerinden
Çiçek getirin, çiçek getirin, örtün beni,
Eðin türkülerinin içine gömün beni.
Dünyanýn bütün çiçeklerini diyorum,
En güzellerini saymadým çiçeklerin,
Çocuklarý, öðrencilerimi istiyorum.
Yalnýz ve çileli hayatýmýn çiçeklerini,
Köy okullarýnda açan, gizli ve sessiz,
O bakýmsýz, ama kokusu eþsiz çiçek.
Kimse bilmeyecek, seni beni kimse bilmeyecek,
Seni beni yalnýzlýk örtecek, yalnýzlýk örtecek.
Dünyanýn bütün çiçeklerini diyorum,
Ben mezarsýz yaþamayý diliyorum,
Ölmemek istiyorum, yaþamak istiyorum.
Yetiþtirdiðim bahçe yarýda kalmasýn,
Tarümar olmasýn istiyorum, periþan olmasýn,
Beni bilse bilse çiçekler bilir, dostlarým,
Niçin yaþadýðýmý ben onlara söyledim,
Çiçeklerde açar benim gizli arzularým.
Dünyanýn bütün çiçeklerini diyorum,
Okulun duvarý çöktü altýnda kaldým,
Ama ben dünya üstündeyim, toprakta,
Yaz kýþ bir þey söyleyen sonsuz toprakta,
Çile çektim, yalnýz kaldým, ama yaþadým,
Yurdumun çiçeklenmesi için daima, yaþadým,
Bilir bunu bahçeler, kayalar, köyler bilir.
Þimdi sustum, örtün beni, yatýrýn buraya,
Dünyanýn bütün çiçeklerini getirin buraya.
Ceyhun Atuf KANSU
|
|