Bana Yalnýzlýðýný Söyle…
(adnan durmaz) 15 Aralýk 2009 |
Yazarlar ve Þairler |
| |
Þairleri dünyaya bakýþýna göre ayýrmak gerekir. Dünyanýn merkezine kendisini koyup, hep kendini yazanlar. Dünyaya bakarak yazanlar. Kendisini dünyayla birlikte yazanlar. Kendilerini yazarken baþkalarýný da yazanlar. Belki yalnýzca ikiye ayýrmak daha yerinde olur. Baþkalarýnýn duygularýný kendi duygularý yapabilmiþ olanlar. Kendi duygularýnýn dýþýný göremeyecek kadar kendileriyle olanlar. Mutlaka kiþinin kendi duygularýný reddetmesi, yok saymasý söz konusu deðil burada; zaten olanaksýz. Dünyayý ve insanlýðý bir bütün olarak kavrayan þairin yazdýðý yalnýzlýk, aþk, mutluluk þiirlerinde bizler kendi yüreðinize dokunan dizeler bulabiliriz. |
|
Hep Dönülmez Bir Yerleri Ararýz
(adnan durmaz) 15 Aralýk 2009 |
Ýliþkiler |
| |
Daha ne duruyorsun sen böyle ölgün bir yorgunlukta geçen demlere aðlarken
Dereler menderesler yararak ýrmaklara koþmakta
Bir kýsrak kulunlar ovada salkýmsöðüdün altýnda
Seviþir eþkin bir rüzgar çýrýlçýplak meyve gebesi dallarla
Daha ne duruyorsun gücenik bir yüzle kendi karanlýðýnda aðlayan baykuþlar gibi
Bilirim kendini gerçekleþtirememiþ her yüz güceniktir
Ve zordur toparlamak deli sularýn daðlardan getirip ovaya serptiði kozalaklarý
Ve kurumuþ yapraklarý toplamak zordur
Onu rüzgara býrakmalý bence
Çünkü imkansýzdýr onu temizlemek en iyisi
Kalsýn öylece zaten yeniden çiçeðe durur bu aðaçlar
|
|
Kýzýlkývrým
(adnan durmaz) 29 Aðustos 2011 |
Ýliþkiler |
| |
Kimisi Camdaki Sinek Pisliklerini Görür,
Bir Baþkasý Camdaki Aksini,
Öteki Penceredeki Saksýyý,
Bir Diðeri Pencereye Dokunan Daldaki Çiçeði,
Kimisi Karþýdaki Daðlarý,
Kimisi Daha Da Ötesini;
Kendinden Dýþarý Bakarken...
|
|
Aþk Devrimcidir
(adnan durmaz) 29 Aðustos 2011 |
Sevgi ve Aþk |
| |
Ýnsanlarýn kendi hayalinde yaratýp taptýðý ilk tanrýnýn,diþi olmasýndan çok daha ilginci,onun ayný zamanda AÞK ve SAVAÞ tanrýsý da olmasý deðil mi.Kim bilir belki de aþk,bir büyük teslimiyet,teslim oluþ ve teslim alýþý,olmazsa olmaz kýlmýþ,insanýn “kendi” ne dair en büyük savaþtýr.Ancak Burada vurgulamamýz gereken,yazýnýn bulunuþundan binlerce yýl önce insanýn ilk tanrýsýný bir kadýn olarak belirlemesi,onu ayný zamanda savaþýn da,daha önemlisi aþkýn da tanrýsý yapmasýdýr. paleolitik taþ devrinin karanlýðýnda insan aklý ve yüreði aþký keþfetmiþti.Belki insanýn en büyük keþfi aþktýr. |
|
Aþk Atýna Binen Sözün Zamanda Yolculuðu -
(adnan durmaz) 29 Aðustos 2011 |
Yazarlar ve Þairler |
| |
Kum taneleri gibi savrularak yaþardý orada insan.Yüzyýllar önceydi.Cahiliye adý verilen zamanlardý.Mekke’yi çevreleyen yüzlerce kabile,belirli zamanlarda Kâbe’ye gelip,orada duran kendi putlarýna tapýnýr,bayram ederdi.Þiir yarýþmalarý yapýlýr.Beðenilen þiirler Kâbe duvarlarýna asýlýrdý.Delikanlýlar sokakta genç kýzlara laf atacaklarý zaman,bir þairin adýný söyler,böylece o þairin en ünlü dizesini söylemiþ olurlardý.Genç kýzlar,adý anýlan þairin o dizesini anýnda bilirdi çünkü.Onlar da ayný yolla,bir þairin adýný söyleyerek yanýt verirlerdi âþýklarýna.Saray þairleri kasidenin bütün incelikleriyle þehirli þiirler yazarlardý.Çöl þairleri ise baþlý baþýna,fýrtýnalý yaþamlarýyla birer serüvenciydi çöl ahalisi arasýnda.
Akîmû benî ummî sudûra matýyyikum
fe'innî ilâ kavmin sivâkum le-emyelu
('Ey anamýn oðullarý! Yola hazýrlayýn bineklerinizi
Bensiz gidin, çünkü baþka bir oymaktadýr benim gönlüm' |
|
Bana Yalnýzlýðýný Söyle/
(adnan durmaz) 13 Eylül 2011 |
Yazarlar ve Þairler |
| |
Yalnýzlýk bir yaðmura benzer,
Yükselir akþamlara denizlerden
Uzak, ýssýz ovalardan eser,
Aðar gider göklere, her zaman göklerdedir
Ve kentin üstüne göklerden düþer.
|
|
Yalnýzlar Çaðý
(adnan durmaz) 15 Eylül 2011 |
Ýliþkiler |
| |
Ölüm haberlerini duymak istemeyen, hastalýðýnda birbirinin ziyaretine gitmeyen, kötü gününüzde yanýnýzda olmayan kalabalýk arkadaþlar, yalnýzlar çaðýnýn tipik robotlarýdýr. Hayvansal tepkiler veren garip bir sürü. |
|
Düþler de Ölür
(adnan durmaz) 10 Kasým 2011 |
Ýliþkiler |
| |
Kalbimizin o gizli yerinde, bize ait, sadece bizim bildiðimiz düþ ülkeleri, düþ bahçeleri...Umudun topraðýna ekilen düþler daha bir baðlar bizi. Zaman acýmasýz elleriyle güzü savurduðunda, nice yapraklar dökülür kalbimize. Umut bitince nice düþ ölür...
Düþ öldükçe, düþleyeni de yavaþ yavaþ öldürür
Kalbimizin o gizli yerinde, bize ait, sadece bizim bildiðimiz düþ ülkeleri, düþ bahçeleri her defasýnda yeniden tarumar olunca, giderek kaybolur, bu dünyada isteklerini gerçekleþtirme umudu. Bizden bir þeyler gider yaþamýmýzdan giden her insanla…
Her kaybediþte bir þeyler kaybolur azmimizden, yeniden deneme kararlýlýklarýmýzdan…
Her gidenden bir þeyler kalýr bize acýya dair ve hep kanayacak olan…
Gecelerin ortasýnda yapayalnýz kalýrsýn
|
|
|
YAÞAMAK BUDUR ÇOCUK
her zirvenin bir uçurumu olduðunu unutmuþ
yamaçlara-yokuþlara-sarplara akýyorsun
bir düþsüzlük fýrtýnasý sayýyorsun geriye dönüþleri
hangi adaya çýksan gemini yakýyorsun
içindeki uçurumlar daha da büyüyor çocuk
geçtiðin limanlarý kan içinde býrakýyorsun
yüreðin bu kadar mý hançer ormaný
aþklarýn bu kadar mý yargýsýz infazlarda
bundan mý-kasýrgalar içinde-
severken her þeyi yýkýyorsun çocuk
biliyorum
sana göre deðil-durgun sular
biliyorum
-nerede olursan ol yabancý kalacaksýn
suskunluðun -sustasý olacak hoyratlýðýnýn
içindeki su bilmemiþ çoraklar
her kentten sürülüþünde isyan harmanlayacak
gülüþünde-hep gökyüzü yýrtýlacak çocuk
zaman paralanacak
bulutlar aralanacak
bakýþýnda hep o sürgün güneþ doðacak
yalnýzca güzelliðin hükmettiði yüreðinde
ceylanlar suya inip
göçmen kuþlar havalanacak
anlamayacaklar
-dalgýn duruþlarýnda-
bir çift pars boðuþacak
herkesin karý deðil-anlamay acaklar
bir avuçluk yaþamda-senin kuraldýþýlýðýn doðrudur
sen bildiðin gibi kanat
yasalarý
ölçüleri
suskunluklarý
elbette gözü kesmez herkesin
ama yaþamak budur iþte
direnmektir
acýdýr
-savaþmaktýr-
coþkudur..
yaþamak budur..
Adnan Durmaz
|
|