|
Ezan, Varoluþ ve Ölüm
(Onur Tekin) 31 Aralýk 2014 |
Din |
| |
 Varlýðýmýzýn zihinsel baþlangýcýnda ezan olduðuna göre zihinsel dünyada ezanýn insan için özel bir anlamý ve yeri olmalýdýr. Böyle özel bir yeri olaný sadece duyma duyu organýna býrakmak o duyuya haksýzlýktýr. Ýnsanýn zihinsel dünyasýnýn baþlangýcýysa eðer ezan, her þey onunla baþlamalýdýr. Tüm duyu organlarý onu duymalý, anlamalý, hissetmelidir. Göz, görmelidir ezaný ve okunduðu yeri. Burun, kokusunu almalýdýr ezanýn ve okunduðu yerin. Vücut, hissetmelidir ezaný ve okunduðu yeri. Dil, tadýný almalýdýr ezanýn ve içindeki her kelimenin. Kulak, duymalýdýr ezaný ve insanýn kendi sesinden de duymalýdýr içindeki her kelimeyi. Peki, bu nasýl olmalýdýr? Ezanýn ne olduðunu anlamak bunun için baþlangýç noktasý olabilir. O halde nedir ezan? Ezan, davettir Yaradan’a. |
|
|
Kibir: Ateþ ve Ölüm - 2 -
(Onur Tekin) 31 Aralýk 2014 |
Fantastik |
| |
 Babil Kulesi Ýþçisi adlý hikayemin devamýdýr. Daha devam edecektir. Sizlerden alacaðým yorumlar bu konuda bana oldukça yol gösterecektir.... |
|
|
Saygýdeðer Öðretmenim
(Onur Tekin) 30 Aralýk 2014 |
Meslekler & Ýþ Yaþamý |
| |
 Ahh! Öðretmenlik... Sen ki bolca hayal kýrýklýðý, hayatýný baþkalarýna adama iþi, bol bol sabýr, çokça cesaret isteyen, epeyce örnek alýnacak bir kiþilik sahibi olmayý gerektirensin. Sen ki öðretmenin sýklýkla baþýný avuçlarýna aldýðýnda yine bir yeniliðin geleceði kesin olan, sürekli deðiþim hali ve içi dýþý huzur dolu olansýn. Sen ki öðrenme aþkýyla öðretme aþkýnýn bir bedende tutuþmasýsýn. |
|
|
Kibir: Ateþ ve Ölüm - 1 -
(Onur Tekin) 21 Aralýk 2014 |
Fantastik |
| |
| Gökyüzünden çaldýðý mavi renkli bir damla misali tebessümün ikramý yüzünde asýlý kalmýþ bir özlemle baþka bir renk olmaya deðil baþka bir rengi yaratmaya damladýðýný düþünürken... Bir öncesi bir sonrasýnýn daha boyutuna yükselen hýzýn kucaðýnda büyüttüðü, keyfaniyetin bekleme isteksizliðinde bir yolculuk, o anda girmiþti akli düþlerine. Koyu kara bir renge dokunuyor akli düþün ilk karesinde. Sonra siyahýn kaybeden sonsuzluðunda ruhundaki boþluklarý dolduruyor. Bildiði kendi sanýyor kendini ama ayný kalamýyordu. O, o olmaya kalkan her acizin hazin akli düþüncesine kapýlýveriyordu. Etrafýndaki onun kelamlarýna saygýyla selam duran ahaliyi gördükçe de bu akli düþünceleri kalbine zehirli bir ok gibi saplanmaya baþlýyordu. O söylüyor ahali dinliyor, o söylüyor ahali yapýyordu. Dinlenilmesi ve itaat edilmesi hoþuna gidiyordu iþçinin. Bu duygu farkýna varmasa da onu adým adým Nemrud yapýyordu. Hatta aklýndan ondan daha dinlenilir ve daha güçlü olduðunu geçirmemiþ deðildi. Ancak bu düþüncenin bir duygu olup bedenini, kýþ mevsiminde karýn topraðý sarýp yutmasý gibi sarmasýna izin vermemiþti iþçi. |
|
|
Buluþ
(Onur Tekin) 13 Aralýk 2014 |
Dinsel |
| |
 Gece ile gündüzün sýnýr noktasýnda ikisine de tabii olmayan o noktada bir insan devasa bir sur kapýsýnýn önünde o kadar güçlü hissediyordu ki kendini týklatsa o devasa kapýyý kýracaktý. Gücü bünyesinden mi yoksa bulunduðu yerin esbabýndan mýdýr bilinmez ama o kapý açýlacaktý yoksa niye o insan orda olsun ki? Açýldýðýnda gören gözleri görmeyi görecekti, duyan kulaklarý duymayý duyacaktý fakat tutan elleri ve ayaklarý tutmaz olacaktý. 'Sýrlara vakýf olmak' bu o kadar korkutacaktý ki onu güçsüzlüðünü görecek ve korkacaktý, az önceki kudretinden eser kalmamýþ olacaktý. Derinliklerin fýsýltýlarýný, gece vakti seslerin bile uykuya daldýðý anda þaklayan yýldýrým sesi misali duyacaktý kulaklarý ve utanç yaþlarý gelecekti gözlerinden ve en önemlisi ki mahkemelerin en yücesini kuracak ve hâkimlerin en acýmasýzýnýn, ‘vicdan’ýn karþýsýna çýkacaktý. |
|
|
Bedevi Çoban'ýn Hayalleri
(Onur Tekin) 5 Aralýk 2014 |
Fantastik |
| |
| Kabuklarýndan çýkarýp düþ tarlasýna ektiði hayalleri gerçeðin fidesi olmadýðýndan bu yana hayal kurmaktan vaz geçen Bedevi Çoban, düþ tarlasýný bir kereliðine olsun faal hale getirdiðinde ne ile karþýlacaðýný bilmiyordu.. |
|
|
Hayattan Kaçýþ
(Onur Tekin) 4 Aralýk 2014 |
Aþk ve Romantizm |
| |
 Karar verirken ne kadar özgürüz? Ya sonrasý? Peki ya sonrasýnýn sonrasý? Kaçmak, yakalanmak, kargaþa... Ah Üstad! Her þey unutuldu, oralarla baðým bir sen kaldýn. Yanýnda olmak orada senle beraber aðaca durmak isterdim köküm sen olan meyvelerimse ben. Yani bir yaným hep sen... |
|
|
| Yalnýzlýðýmý beynimde olanlardan anlýyordum çoðu kez. Soru cümleleri ile cevap cümleleri savaþ halinde talan ederken savaþ alanýný O'nu okumaya baþladým. Ýþte tam o anda artýk beynimde savaþý kazanan soru cümleleri olmuþtu. Çünkü artýk cevaplar O'ndaydý. Tüm bedenim sarsan yalnýzlýk hissinin her bir parçasý O olmuþtu. Anladým ki ben O'ndan bir parçaydým ve beni yaratýrken demiþti ki bana: "Seni hiçbir zaman ve hiçbir yerde yalnýz býrakmayacaðým."Þimdi algýlarýmla diyorum ki ben :"Yalnýzlýk O'na giden yolda kendini O'na verdiðin sözce tartmak hasýlý O'nla olmak ve O'nu düþünmektir."
|
|
