..E-posta: Þifre:
ÝzEdebiyat'a Üye Ol
Sýkça Sorulanlar
Þifrenizi mi unuttunuz?..
Kötü insan korkuya itaat eder, iyi insan sevgiye. -Aristoteles
þiir
öykü
roman
deneme
eleþtiri
inceleme
bilimsel
yazarlar
ÝzEdebiyat - Yazar Portresi - Nuran Bulak
Nuran Bulak - Yazýyorsam þayet, o vakit hala yaþýyorum demektir...
Site Ýçi Arama:


Yazar Tanýtýmý
Hiç bir özelliði olmayan, sýradan biriyim.

Yazýsýnýn Özellikleri
Deneme türünde yazýlar yazýyorum.

Edebi Etkiler
Emile Zola, Beethoven, Mina Urgan, Necip Fazýl

Benzer Yazarlar
Hiç düþünmedim.

Özgeçmiþ
Özgeçmiþime yazacak uzun uzun cümlelerim yok ne yazýk ki... Ama 40 yýl çok çabuk geçti... Kýsa kýsa cümleler gibi...

Bulunduðu Yer
Bursa



........................
Bugün rüzgâr esti durdu... Ne yönden esmek istediyse öyle esti gönlünce. Hiç kimseyi hiçbir þeyi umursamadý.

Akþamdan beri yaðmur yaðýyor. O da ayný…
Kâh camlara sert darbelerle vurarak iniyor, sabýrsýzca deðiyor topraðýn tenine,
kâh sadece camda kalacak kadar akýyor, kâh duruyor hiçbir þey olmamýþ gibi, kâh kararsýz ne yapacaðýný bilmez bir halde her yöne düþüyor.

Bir türlü karar veremedi. Bir türlü akýtamadý gökyüzü boðazýnda düðümlenen hýçkýrýðý bir türlü býrakamadý nedense.
Bekliyor belli, ama neyi henüz ben de bilmiyorum ama sabýrla bekliyor.

Rüzgârýnda mecali kalmadý, sanýrým iyice yoruldu, çünkü artýk sesi çýkmýyor biraz önce o da sustu. Sýrasýný yaðmura býraktý belli ama, yaðmurda hiçbir kýmýltý yok hala. Bulutlar yaðmuru taþýmaktan yoruldu artýk. Yaðmur sakin, gecenin ilerleyen saatlerini bekliyor sanýrým. Yýldýzlardan mý utanýyor? Kim bilir? Ýçinde ne varsa akýtmak için yýldýzlarýn uyumasýný bekliyor belki. . Kimsenin bu rahatlamaya þahit olmasýný istemiyor belki. Bunu da kim bilebilir ki? Hiç kimse. Sadece yaðmur…
Ýçindekileri sadece yaðmur bilir. Ne buna þahit olan kararsýz rüzgâr, ne yaðmuru besleyen bulutlar ne ay, ne yýldýzlar, ne de her þeyi karnýnda barýndýran gökyüzü..

Bunu sadece yaðmur bilebilir.

S a d e c e y a ð m u r.



...................

Soðuk bir gecenin koynundayým yine, gece yalnýzlýða gebe. Yalnýzlýk yine sensizliði doðuracak çýðlýk çýðlýða sessizce... Özlemler eþlik edecek sessizliðe, yoldaþ olacak, arkadaþ olacak gardaþ olacak yar olacak can olacak... Sen olacaksýn... Buram buram kokun gelecek, genzim yanacak, içim yanacak, kalbim yanacak, ben yanacaðým... Günler geçsin diye takvim yapraklarýný koparacaðým bir çýrpýda. Saatleri tüketeceðim, dakikalarý bitireceðim, saniyeleri yutacaðým.
Belirsizliðin ortasýnda tek belirli sen... Yarým yamalak yaþamýn arasýnda tam olan bir tek sen... Uzaklara dalýp giden bakýþla gülümsemelere sebep bir tek sen...
Onca ‘keþke’lerim arasýnda tek "iyi ki"m sen... Yetmeyen tek sen ve artan yine sadece sen...
Bir türkünün sözünde sen, baþýnda sen, sonunda sen, bitiminde sen...

....................

Gecenin bir yerinde hüzün bölecek uykumu, yarým kalacak göremediðim rüya. Uzattýðým elim, eli boþ geri dönecek. Gözüm ellerimde kalacak, bir çocuðun elindeki uçurtma rüzgâra kapýlýp gökyüzünde salýnacak. Kirpiklerinden aþaðý düþecek gözyaþým. Mahzun yüzünü paylaþmak için ikiye böleceðim. Ellerime bakacaðým baþým önde kýmýldamadan. Dokunmak isterken dokunamayacaðým yüzüne, ellerine…
O an uçurtma takýlýp kalacak bir aðacýn dalýna. Almak isterken dallar uzayacak ve ben ulaþamayacaðým. Bir çocuk bana bakacak kareli gömlekli. Yüzü çok güzel. Sarýlmak, baðrýma basmak isterken camýn ardýna saklanacak ve ben yine ulaþamayacaðým…

.........................

Gece olacak, gündüz olacak, ay geçecek, yýl geçecek, asýr geçecek... Güneþ býkmadan her gün ayný sancýyý çekerek sabahý doðuracak. Hergün ayný acý ile kývranacak.
Ne için?
Var olan ümitleri için.
Ne için?
Tam tepeye yerleþip içindekini gönlünce saçmak için...

Sen benim direnmemi saðlayan ümidim...

Neydi ümit?
Ne içindi?
Ne önemi vardý ki. Ümitler hep olmalý öyle deðil mi?
Yaþamý anlamlý kýlmak, için avucundakini hissetmek için ümitlerin hep olmalý.
Ýþte o ümidimdin sen benim.
Yüzlerce yüz arasýnda yüzünü aradýðým, her defasýnda -acaba- diyerek kendime sorduðum ümidim.
Görünce ne olacaðýný dahi bilmediðim bir soruya cevap aramak gibi bir þeydi ümit.
Ya da aradýðýn cevabý bulmak gibi bir þey.
Neydi ümit?
Bir ses, bir haber vereni bulabilmek gibi bir þeydi ümit.
Bulunca ne olacaðýný bilememekti yine.
Neydi ümit?
"Bir gün, kimbilir belki bir gün" dediðim bir þeydi.
Ve bir gün…
O bir gündü iþte ümit...

.............................

Bir gün daha, bir hafta, bir ay bir yýl daha... Ekleyeceklerimi sýralamaya kalkýþýyorum yok... Beklentilerimi birbirine ekliyorum yok...Soðuk yine ayný soðuk, sýcak yine ayný sýcak... Deðiþmiyor, deðiþtiremiyorum. Hep bir birikmiþlik var boþluklar içinde. Hep bir sukunet kavgama maðlup, hep bir sýradanlýk farklýlýklar yanýnda. Hep bir þey iþte. Hep bir ben, sadece hep bir ben...
Kýyýda köþede hep bir mahsunluk, bir gariplik, bir kimsesizlik, bir biçarelik... Bir adýný ne koyarsan koy bir "bir" iþte... Bir ne ise o bir iþte... O "bir" bir türlü iki olmuyor. Sonra tek çare yine "Bir" olanla baþbaþa kalýyorum. Bir O, bir ben içinde barýnan yalnýzlýðýmla baþbaþa kaldýðýmda aðzýmdan tek bir cümle dökülür. Bir ömür daha olsa ... Yaþayacaðým bir ömür daha olsa... Ömrüme ömür katsa...

................

YAÞAMAK...

Bir sevda türküsü söylemek gibidir yaþamak,
Her kýtada içini yakan.
Sevdalýyý tarif etmek gibidir yaþamak,
Eteklerinde al al gülleri olan.
Bir çocuk gülüþü gibidir yaþamak,
Ancak eðilince görebileceðin.
Bir tünele girerken
Sonundaki ýþýðý görmek gibidir yaþamak.
Bir yürek acýsýdýr belki yaþamak.
Orta yere oturup ta kalkmak bilmeyen.
Bir yara gibidir yaþamak,
Kaþýdýkça kanattýðýn,
Kanattýkça acýttýðýn.
Acýyý sevmek gibidir yaþamak.
Çektikçe alýþtýðýn, alýþtýkça vazgeçemediðin.
Kuþun kanat çýrpmasý gibidir yaþamak.
Olabildiðince özgür.
Bir aðýttýr yaþamak,
Yürek acýsýný dile getiren.
Derinden bir oh! çekmek gibidir yaþamak,
Nefes aldýðýný hissederek�br />Acayip bir þeydir yaþamak.
Çözmek için çýrpýndýðýn
Çýrpýndýkça battýðýn.

Yaþamak...

......

bir sahil kenarý,keskin martý çýðlýklarý
aklým gülüþünde baþka bir ses
duymuyorum...

anlatýyorsun sahilde dalga sesi
aklým sende bakmaya
doyamýyorum...

kýyýda tekne ipini zorluyor
ben sen de sen ben de
baþka bir þey
görmüyorum...

gözlerin bende bir türkü dilimde
söylemek istiyorum
sana bakýyorum
sen hariç her þeyden
vazgeçiyorum.

sen hariç herþeyi
bir tarafa
býrakýyorum...
.........

Bir gece, kendimi korumasýz hissettiðim ve sanki çýplakmýþ gibi üþüdüðüm bir gece, gecenin koynuna girip, sokak lambasýnýn ýþýðýnda ýsýnmaya çalýþýrken camýn ardýnda rüyalarýmda dahi görmediðim gülüþün beliriverdi.

Þaþýrdým, aðladým, hemen: "Sen bunca yýl nerdeydin, nerdesin?" deyiverdim. Camý açýp ardýndan hemen seni çeri almak istedim. Veya koþarak kapýdan çýkýp olduðun yere yanýna hemen gelmek istedim.
Ne çok özlemiþim, ne çok…

Çýkamadým, bir çýrpýda yanýna gelemedim camý dahi açamadým öylece sadece yüzüne baktým.

Ben gelemedim…
Sen geldin…
Dokunamadým eline, aðlayamadým, Hiç bir þey söyleyemedim zorla açtýðým kapýlar bile kendi kendine kilitleniverdi aniden.
Ne kadar zaman geçti?

Daha ne kadar geçebilirdi ki? Kaç yýl daha? Kaç mevsim daha? Kaç, kaç daha?…
Eline dokunduðumda anladým ki bütün anahtarlarý avucunun içinde biriktirmiþsin.
Tek tek aldým hepsini. Tek tek birlikte açtýk bütün kilitleri.
Önce ellerim çözülüverdi. Çok zor sanýrdým çok olmaz çok mümkün deðil çok imkânsýz, çok çok…

Meðer yanýlmýþým. Daha ilk dokunuþta þaþýrdým, ne yapacaðýmý bilemedim. Önce "Kalsýn" dedin. Tamam, kalsýn o halde...

Ýlk etapta ellerimi koyacak yer dahi bulamadým elim serbest olmasýna raðmen yer bulamadým bir an.. Ýþte hep merak ettiðim an o andý iþte. Göðsümden içeri dolan oksijeni hissettiðimde Isýndýðýmý da hissettim.

Çok haklýsýn Bebeðim, benim içinde hayatýmda yaþadýðým, en “Güzel bir iki aydý”

.................

Þimdi bir baþka seviyorum seni.
topraðýn yaðmuru,
bulutun rüzgarý,
denizin okyanusu
siyahýn beyazý sevdiði gibi
seviyorum...
uykulu bedenimin yastýðý ,
gözlerimin gözyaþýmý
kitrenin boyayý sevdiði
gibi seviyorum....
kýþýn ilkbaharý
arýnýn peteðini
örümceðin emeðini
dalýndan düþen meyvenin topraðý sevdiði gibi
seviyorum.

þimdi bir baþka seviyorum seni
tenimin tenini sevdiði gibi
seni seviyorum....

..........

kimi geceler aðlarken
yýldýzlar görmesin ay þahit olmasýn diye
gözlerimi kaparken
sessiz sessiz hýçkýrýrken
boðazým düðüm düðümken bile
hiç bu kadar özlememiþtim seni..........
sana çýkan yollar kapalýyken
bir çare aramazken
çaresizliði dahi umursamazken
sadece seni görmek için
sabahý zor ederken bile
hiç bu kadar özlememiþtim seni...........
"Þu karþý ki yayalalar göç katar katar
bir güzelin hasreti baðrýmda tüter"
diye bir türkü dinlerken
türküyü mýrýldanmak isterken
isteyip söyleyemezken bile
hiç bu kadar özlememiþtim seni........
"hesap görmek hesap etmekten zordur"
diye bir söze takýlýp kalýrken
hesap etmeden
"hesap" nedir bilmeden yaþarken
"güzel olanýn bedeli vardýr" derken
bedel ödemenin çaresizliðini yaþarken bile
hiç bu kadar özlememiþtim seni.................

"Ne bunun adý" diye kendime sorarken
soruma cevap ararken
arayýpda bulamazken bile
hiç bu kadar özlememiþtim sen.............

yokluðunda bile hiç bu kadar özlememiþtim seni

......

bu geliþinde seni daha çok sevdim.
her geliþinde belki gidersin sanýrken
her geliþinde içime daha çok yerleþmeni sevdim
payýma düþmeyiþini bile çok sevdim.
hakkým olmadan seni sahiplenecek kadar seviþimi sevdim
ardýndan sessizce bakmayý bile sevdim.
sessizce bakarken, gideceðini bile bile sessizce -gitme- diye haykýrýþýmý bile sevdim.
çaresizliðimi çaresizliðini sevdim.
sensizken seni sevdim.
seni aramayý sevdim
seni özlediðim için vucudumun sýzýlarýný sevdim
seni bulmayý sevdim
seni görmeme raðmen hiç görmemiþ gibi hissetmeyi sevdim.
uzakta oluþunu bile sevdim.
sana uzanamayýþýmý elimi uzatsam dokunamayýþýmý sana bakarken iç geçiriþlerimi sevdim.

seni düþünürken senin baþka uðraþlarýn aklýma gelince içimin acýmasýný sevdim uykusuz kalmalarýmý sevdim.
uyuyamadýðým için sinirlenmelerimi sevdim.
gece kalkýp birþeyler yazmayý sevdim.
yazdýkça tükenmeyen kelimelerimi sevdim.
belkide hiç bitmeyecek bu kelimeler diye korkmayý bile sevdim.
sen diye türkülerine dokunmayý sevdim.
her türküde aðlamayý sevdim.
aðlamak için bahaneler yaratmayý bile sevdim.
yüzünü sevdim
ellerinin sessizliðini sevdim.
bana inat sessiz kalýþýný sevdim.
beni sevmeni sevdim
her þeyden ama her þeyden çok seni sevdim.
seni her þeyden ve herkesten çok sevmeyi sevdim

Ben seni çok sevdim.

...........................


Yüreðimde yer açýp baþ köþeye oturttuðum yar!

Önce þekillendirdiðim sonra þekline cevap veren yar! Ruhumun ikizi, gönlümün eþi yar! 'Yar' derken yüreðimi yaran, dudaðýmý çatlatan, kemiðimi sýzlatan yar! Saçlarýmý karlar yaðdýran yar! Biliyorum ki ne kadar yazarsam yazayým anlatamayacaðým içimde olup biteni.
Biliyorum ki elim ulaþmaz, gücüm yetmez.
Biliyorum ki bunun için ne söz yetecek ne saz… Biliyorum bir çeyrek ömür daha olsa bitmeyecek seni eklediðim sensiz cümleler…

Mazim ve istikbalim olan ama istikbalime ortak olmayan yar, bir nihayeti yok bu aþkýn bilirim...
Bilirim bütün türküleri dinleyeceðim sensiz, bilirim yine sensiz sabahlara uyanacaðým.
Senle açýlan bu gözler yine sen diye kapanacak bunu da bilirim…
Bilirim artýk neyse o…
Bilirim makus talihim asla deðiþmeyecek… Bilirim lakin dilimin söylediðine gönlüm eþlik etmez onu da bilirim.
Bilirim de ondan susarým…

Adsýz



 




| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk

| Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi |

Custom & Premade Book Covers
Book Cover Zone
Premade Book Covers

ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim Yapým, 2024 | © Nuran Bulak, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr.
Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz.

 

Bu dosyanýn son güncelleme tarihi: 29.03.2024 08:16:53