|
Gizem'li Yer
(nergiz þiþek) 20 Aralýk 2008 |
Toplumcu |
| |
 Bez ayakkabýlarýndaki ýslaklýðý hissetti,omzundaki büyük resim çantasýnýn askýsýný tutuyordu sol eliyle,yürürken sanki destek alýyordu,bir þeye ihtiyacý vardý ama neye ihtiyacý olduðunu o da bilmiyordu,yalnýzca acýlarýný törpülemeye,ruhunu bir an olsun iyileþtirmeye çabalýyordu.Sahte gülüþleri býrakýp kahkahalar atmak istiyordu,feri parlayan gözler arýyordu.Oradaydý iþte yine,gizemli yerine gelmiþti yine.Kimse yoktu üstelik bu sefer,biraz ötede birkaç genç gitar çalýp,þarký söylüyordu.Kulaklýklý bere takýp,kapþonlu ceket ve garip çizmeler giyen marjinal tiplerdi.Hoþ bir ezgisi vardý ya gitarýn, o da yeterdi.Gençler kafasýný çevirdi genç kadýna,omzundaki resim çantasý dikkatlerini çekmiþ olmalýydý.Genç kadýn yürüdü emin adýmlarla,’sert kadýn’ dediler O’na. |
|
|
| Sonbahar vurmuþtu þehre,her zaman yürüdükleri sahil yolu yitik yapraklarla kaplanmýþtý.Hissediyorlardý ayrýlýðýn yakýn olduðunu,o yapraklar gibi yitip düþeceklerdi onlarda,ve hayatýn anlamsýz yolunda onlarda kaybolup gidecekti,anlamsýz insanlar ve anlamsýz bakýþlarýn arasýnda bu varolan anlamsýzlýða katýlacaklardý.Mavi bir þal vardý kýzýn boynunda,mavi bir gökkuþaðý dilerdi çünkü hep,mavi bir gökkuþaðý gibi parlamak deðildi dileði oysa, hep sönük kalmak isterdi ,mavi gökyüzünün içinde mavi gökkuþaðý sönük kalacaktý çünkü.
|
|
