• ÝzEdebiyat > Deneme > Yüzleþme |
741
|
|
|
|
|
Tanýmamazlýktan gelen kaçamak bakýþlarýmýz, gerçekleri alabildiðine inkar ediyor.Maskelerimizin yüzümüzde býraktýðý izleri hiç göremiyor isyankar yaný ruhumuzun.
Gözlerimiz bir noktaya odaklanmýþ,gözlerimiz kör yürüyoruz…
|
|
742
|
|
|
|
|
hayatýmda tanýdýðým ve bir daha asla onun gibi birini tanýyamayacaðýmý bildiðim bi adama babama özlediðim bedene,babacým ruhuna... |
|
743
|
|
|
|
|
'yüzümden geçen zaman/içimden hiç geçmedi/ümitlerim yýprandý/düþlerim eskimedi' |
|
744
|
|
|
|
|
Ýkimiz de uyumsuzduk ve bu dünyadan deðildik. Evet bir baþka dünyadandýk biz ama yine de dünyalarýmýz farklýydý. Birleþtiremedik, ortada buluþmayý beceremedik.
|
|
745
|
|
|
|
|
gitmek mi daha zor kalmak mý? Sevipte sevilmemek mi daha kötü, sevilipte sevdiðini kaybetmek mi? Aðlamak mý daha kolay gülmek mi? Ölmek mi daha acý yaþamak mý? Unutmak mý daha zor unutulmak mý? |
|
746
|
|
|
|
|
Mete ellerini,kollarýný,bacaklarýný neþeyle salladý,yataktan kalktý ve iþe gitmek üzere otobüse bindi.Sabahýn alaca karanlýðýný çok seviyordu,hafiften bir þarký mýrýldandý yol boyunca |
|
747
|
|
|
|
|
Adým þimdi kayýtlara geçsin...
|
|
748
|
|
|
|
|
Ýçinde koca bir geçmiþi barýndýrýrken elbette gitmek kolay deðildir.
Sen ise korkarsýn açýlan boþluðun kalýcý olacaðýndan yada dolduranýn alýþkanlýk halini alacaðýnda... |
|
749
|
|
|
|
|
Gitmelerle gelmeler ayný yolun üzerindeki bir renk deðiþiklidir.
Mesafeler mi?
|
|
750
|
|
|
|
|
taze çýkmýþ kýnýndan somun tekmesi.içine teke teke bir keçi girmiþ.masalýn bölük pörçük anlamsýz gözleri büyümüþ büyümüþ kocaman kocaman prensestlere ruhunda devleþen cüceler minik minik devlere dönüþmüþ.herkes kendi halinde yaþarken sütlimaný kentinde biri çarký döndürmüþ...döndüren kaçmýþ kaçanlar dönmüþ.taze çýkmýþ kanýndan bu kýpkýrmýzý býçak.senin tek görevin buraya yazmak.adab-ý mabad çerçevesi içinde üç kuruþluk kornea çeviriyoruz.sahne biziz üstümüzde lekeler atlayasýya uçuyoruz uçuk yerlerimize. |
|
751
|
|
|
|
|
ne diyeyim þimdi sen en iyisi bi oku benden seni... |
|
752
|
|
|
|
|
Pekala hissetmenin çok ötesinde, sonsuzda, mecranýn þu an itibariyle, içkin bir aþka evrildiði sabitlendi.
Ýnsanoðlunun tamamen eþit olduðu an, mekan, benliðin hýþma uðradýðý vadi: aþk, ölüm.
|
|
753
|
|
|
|
|
Derin bir of çeker tekrar kadehine doldurursun içkini.Eline alýr pencere kenarýna geçer camda çýkan gölgenle konuþursun..Yüzündeki kýrýþýklýklarýn ne zaman oluþtuðunu anlamazsýn bile.Zaman o kadar hýzlý bir tren ki Hiçbir istasyonda durmuyor.Bindiðin bu trenden ancak öldüðünde inebiliyorsun.Trendeki arkadaþlarýn çok garip.Hepsi dünya derdine kendisini kaptýrmýþ kurma oyuncaklar misali her gün ayný þeyleri yapýp duruyorlar.Sonunda herkes ayný tekneye binip bu oyuncaklar diyarýndan göçüp gidiyor... |
|
754
|
|
|
|
|
O zaman nasýl olsa yüreðinizin en taze yerinden söküp deðdiðiniz bir baþka ten muhakkak bulacaksýnýzdýr... Hep ayný yanýlgýya düþecek ama asla özleyen olmayacaksýnýz... Sevgi oyuncaðý bu kadar çokken ve sizde bu kadar sevmeye hevesliyken hayat nasýlda baþ |
|
755
|
|
|
|
|
Derin soluk alýþlarým hayat veriþlerimden öteye gitmiyor yaþamak. Avuçlarýmdaki çizgilerdi beni anlatan þimdilerde tanýmsýz iþaretlerden öteye gitmiyorlar. Yabancýlaþmak bunun adý. Önce kendine yabancýlaþmak sonra ne varsa... |
|
756
|
|
|
|
|
“genel sevi dersinden pekiyi ile geçerken sevinin lal halinden sýnýfta kalan biri o! Engelleyemez seni. Onun engelleri kendiyle”
|
|
757
|
|
|
|
|
Kim bilir, sayfam açýlýr, okunur, kemiklerim basitliðiyle övünüp “o romanýn kahramaný bendim” deyip bildikleri bir umut için sevinirler… |
|
758
|
|
|
|
|
Ne yuzun var gitmeye ? Giderken düþüþlerini unutarak beni üzmeye ? hayýr yorgunsun sen ! Gitme ! Benimle kýsacýk ömrümde gerceklerle kal ! |
|
759
|
|
|
|
|
"Bir imla hatasý çoða mal olur!..
Elime demir ver eðer bükerim!
Dilime kuþ konudur, ne dil dökerim...
Belime dað bindir sanma çökerim...
Ýþin bu garibi iþsiz koyma gel...
Zaman mý kýsaldý, ben mi yoruldum...
Eski havam yok duruldum...
...Candan vuruldum..."
(Bir Hasan Saðýndýk eserinden) |
|
760
|
|
|
|
|
Sokrat: Benden neden çekindiðini anlýyorum. Çünkü ne ben hayatý ciddiye aldým, ne de hayat beni. O nedenle birbirimizle alay etmekle geçti zamanýmýz. Aptallara verilecek tek bir ceza vardýr: Onlarla alay etmek. Ancak, bu cezanýn bile onlarý yola getireceðini zannetmek de büyük bir aptallýktýr. Eleþtiriye gelince, bu da özgür kafalarýn iþidir. Özgür olmayan insan hem eleþtiremez hem de eleþtiriye tahammül edemez. Eleþtiri kültürüne sahip olmayan toplumlarda, baskýcý rejimlerin çok uzun yýllar hüküm sürmesinin nedeni de budur. |
|
Anasayfa
