• ÝzEdebiyat > Deneme > Yüzleþme |
721
|
|
|
|
|
Topraðýný kaybetmiþ bir dünya, yeþilliði solup gitmiþ bir orman, yýldýzlarý sönmüþ bir gökyüzü... Tüm bunlarýn bir farký var mýydý oyuncaðýný kaybetmiþ bir çocuktan? |
|
722
|
|
723
|
|
|
|
|
Ýçimdeki umut mu acaba bu sefer? Ne olacaðýný, neler yaþanacaðýný bilmeden, hem de hiç umursamadan yola çýkmak mý? |
|
724
|
|
|
|
|
Oysa bu þehir ona çok büyük bir þey baðýþladý...
Rengi siyahta olsa yaþamý...
|
|
725
|
|
|
|
|
Ben “Günaydýn! “ demenin kýymetini anlýyorum þu günlerde. |
|
726
|
|
|
|
|
BÝR FOTOÐRAFIN GÜNCESÝNDEN_lal |
|
727
|
|
|
|
|
Yýllarca konuþmamaktan dudaklarým kuru kelimelerim küflü ve basit. Kendimle beraber kaybettiklerim baþkalarýnda. Baþkalarýnýn kazançlarý umutsuzluðum. |
|
728
|
|
|
|
|
Uyuþukluk... Hýrsýz... Duman... S... Gel...(gelme) |
|
729
|
|
|
|
|
Gün gelir bir aðaca takýlý kalýr yüreðim, sonbahar geldiðinde savrulup gitmek için rüzgarla..gün gelir bir çocuðun gözlerindeki ýþýk, hayata baðlar beni. |
|
730
|
|
|
|
|
Nee ilkokul mu?.. Bu öðretmende kim, Leman öðretmen, bu adam ölmüþtü... |
|
731
|
|
|
|
|
Bir zencinin esaretinde yaþýyordum… kaçanlarý yakalamak için kollar çýkýyordu (göðüs)kafesimden. Kulaðýmda hep bir çýðlýk vardý, kimin olduðunu bilmediðim… Gözlerimin ucunda bir yazý, aklýmda herþeyimde bir düþ… Düþ-mek’ten düþleme |
|
732
|
|
|
|
|
Bardaðý eskiten ölüsu!..
Zamaný kemiren ölüsandalye!
Düþ ve hayalin diþleri arasýnda sýkýþýp kalmýþ ölübattaniye!
Sahibinin beynine her gece bir din gibi iniveren ölüsýr!
|
|
733
|
|
734
|
|
|
|
|
Toplumun Unutmak Ýstediði Ýnsanlar Adasý'nýn giriþinde
" akýl ve ruh hastalýðý... rahatsýzlýk temizlenmeli " diye yazar. |
|
735
|
|
|
|
|
Þimdi dedem gibiyim...
Akþam olduðunda çay demliyorum kendime, sonra sobaya odun atýyor, pencereme damlayan yaðmur damlacýklarýnýn, camdan aþaðýya doðru süzülüþünü izliyorum. O damlacýklarýn çýkardýðý “týk týk” seslerine de anlam yüklemiyorum artýk. Haftanýn herhangi bir gününün, diðer günlerine kýyasla daha baþka anlamlarý da yok! Pijamalarýmý giyip, ayaklarýmý yýkadýktan sonra uzanmak, tüm akþamlarýmýn ortak bir paydasý oluyor.
Ýlk giden sen olmadýn!
Senden önce de gidenler vardý.
|
|
736
|
|
|
|
|
Karanlýðý ne kadar güneþle kapatabilirsin ki... |
|
737
|
|
|
|
|
Doðmak veya ölmek fark etmiyor aslýnda. Her ölüm yeni bir doðuma gebe kendi içinde. Her doðum da yeni ölümlere. |
|
738
|
|
|
|
|
“ Ýki þey üzerinde ne kadar sýk durup düþünsem, gönlümü hep yeni ve gittikçe artan bir hayranlýk ve saygýyla dolduruyorlar. Üstümdeki þu yýldýzlý gökyüzü ve içimdeki ahlak yasasý.”
I. KANT |
|
739
|
|
|
|
|
hayatýmda tanýdýðým ve bir daha asla onun gibi birini tanýyamayacaðýmý bildiðim bi adama babama özlediðim bedene,babacým ruhuna... |
|
740
|
|
|
|
|
Tanýmamazlýktan gelen kaçamak bakýþlarýmýz, gerçekleri alabildiðine inkar ediyor.Maskelerimizin yüzümüzde býraktýðý izleri hiç göremiyor isyankar yaný ruhumuzun.
Gözlerimiz bir noktaya odaklanmýþ,gözlerimiz kör yürüyoruz…
|
|
Anasayfa
