|
• ÝzEdebiyat > Deneme > Yüzleþme |
401
|
|
|
|
" Ne zaman gözlerimi açtýðýmý hatýrlamýyordum... Muhtemelen ameliyat biter bitmez; narkozitörün müdahalesi ile uyanmýþ olmalýydým..." |
|
402
|
|
|
|
Derdimi kime döksem? Hristiyan'a döksem din deðiþtir önce der. Ateiste döksem hadi oradan der. Devlete döksem ücret veremiyorum der. Ben derdimi kime döksem?
Her insanýn yaþadýklarý onu bir alana sürükler. Yaþanan sýkýntýlar ressam olsun, þair olsun, yazar olsun, tasarýmcý olsun, sporcu olsun diye bir yol ve yön bulmak içindir, aslýnda. Oysa biz tek hedef olarak zenginliði belirlediðimiz için, sýkýntýlarýn bir yol ve yön bulma olduðunu unutmuþuz. Sýkýntýlarý zengin olmamýzý engelleyen bir faktör olarak görmeye baþlamýþýz. Bu da sýkýntýlarýn asýl amacýný görmemizi engellemektedir. |
|
403
|
|
|
|
Her 100 kiþiden 70'i yanlýþ adama inanýyor... |
|
404
|
|
|
|
Sarýlýnca denk gelen yaralarýmýz var, affet. |
|
405
|
|
|
|
“Sil Baþtan!” derken yeniden baþlamakla sýnýrlý kalmayacak hiçbir þey, yeniden yaþamaya baþlamak olacak öðrenilmiþlerin unutulduðu gölgede. |
|
406
|
|
|
|
Ruhumla hesaplaþmalarým.... |
|
407
|
|
|
|
Eksi bir sýfýrdan iyidir. |
|
408
|
|
|
|
Sonunu düþünmeden kendimizi kýyasýya eleþtirmeye baþladýðýmýz zaman, en güçlü ve en zayýf anlarýmýzý bir arada yaþadýðýz anlardýr. Ya kendimizi yok edeceðiz, yada varlýðýmýzýn anlamýný. |
|
409
|
|
|
|
zor olan hayat mý yoksa ruhumuzu hala bir fanusun içinde havasýz býrakmaktadirendiðimiz için her nefes alamayýþýmýzda hayatýn zorluðumu geliyor aklýmýza..?neden okyanusu yada bir denizde yaþamak varken fanusu tercih ediyoruz?denizin zorluklarýndan k |
|
410
|
|
|
|
Gidiþlerimiz,dönüþlerimiz ve sonu hiç gelmeyen yollarda geçen kýrgýn zamanlarýmýz oldu bizim.Gençliðimiz bir kanadý kýrýk o zavallý kuþa yardým ederek geçti. Biz bir kuþa verirken tüm þefkatimizi içimizdeki tüm kuþlar uçtu gitti… |
|
411
|
|
|
|
kimi zaman umuttur yýldýzlar
kimi zaman uzaklýk
kimi zaman da yar! ..
bakýþýna deðer saçlarý...
|
|
412
|
|
|
|
Bu yazýnýn ne anlatmak istediðini bu defa tanýtmayacaðým. Bu gerçeði her an kelimelere dökebilseydim, bu yazý belki de oluþmayacaktý. Sadece þunu anlýyorum, bazý acýlarý insan kendini en iyi anlayacaðýný, kendine yardýmý dokunacaðýný düþünenlere bile durduk yere gidip söyleyemiyor, kelimelere dökemiyormuþ. Bu yüzden sevdiklerinizin sevdikleri ile ilgili kötü bir haberi, baþkasýndan duyduðunuzda ona beni neden aramadýn demek yerine sýkýca sarýlýn. Bu daha iyi gelecektir. Hatta o anda olay nasýl gerçekleþti bile diye sormayýn, ona o acýyý tekrardan yaþatmayýn. Bir arkadaþým, çok üzüldüm ve ne diyeceðimi bilemiyorum diyerek elimi tutmuþtu, ve bu gerçekten bir nebze de olsa iyi gelmiþti. Okuyan herkese çok teþekkür ederim. Ýlerleyememek canýmý sýkýyor sadece sýkmýyor ayný zaman da yakýyor da! Mazeretler üretmek, cesaretsizliðimin suçunu hep baþkalarýna yüklemek, kendimi içine týktýðým sürüncemenin sürüp gitmesine, týpký bir kara delik gibi ruhumun emilip tüketilmesine, sadece bir kabuk, bir deri-kemik, et yýðýný parçasý olarak yaþamama, gerçeklerden kaçmama, uykuya saklanmama, en mutlu halimde bile bir hüzün öbeðinin ortasýnda kalakalmama sebep oluyor. Yaþam yeni mazeretler üretmeme yardýmcý oluyor. Kelimelere dökemediðim hasretlere, gözyaþýmda saklayamadýðým acýlara, asla yaþamak istemediðim korkulara kapýlmama neden oluyor. Kaçýþ yöntemlerim çoðaldý, düþünmekten, söylemekten, yazmaktan, dile getirmekten paylaþmaktan korkuyorum. Günlerce iyi haber verebilmek için bekledim. Oysa þimdi umutlarýmýn tükendiði yerdeyim. Ýçim acýyor, kanýyor kalbim, seni þimdiden çok özledim. Ben büyümeyi hiç istemedim
Herkes acýdan kendi bildiði yöntemle kaçar ve acýdan kaçmak suç deðildir!
|
|
413
|
|
|
|
tükenmelerimiz, uzun bir soluktan sonra içimizde yankýlanýyor.. |
|
414
|
|
415
|
|
|
|
Yaralýyým,halim içler acýsý kanýyorum!..Belki de yaranýn ta kendisiyim artýk kabuklarýmý dökmeliyim.....
|
|
416
|
|
|
|
Kendimizi seçemiyoruz. Hatta sevdiðimiz insaný da. Onlar birden geliyor birden gidiyorlar. Tutamýyoruz.
Bu yüzden kalbime ihtiyacým olmadýðýna karar verdim. Ellerimi kulaklarýmdan çekip kalbime bastýrdým.
Beni terk edemezsin sandým.
Yaptým. |
|
417
|
|
418
|
|
|
|
Küçücük omuzlara ne büyük duygular yüklüyoruz... |
|
419
|
|
|
|
Hayatýmýn neresinde baþladý,yaptýðým hatalarýn yüzüme vuran yaðmuru. Fýrtýnalarýn bedenime verdiði sancý ne zaman silinecek hayatýmýn, yaðmur damlalarýyla ýslanmýþ penceresinden. |
|
420
|
|
|
|
Babam...Bir yerlerden görüyor musundur ki...Bir ben mi bu kadar özlüyorum seni. Her yeni gün uyanýp sil baþtan 'mýþ'gibi yapmak...Alýþmýþ , unutmuþ, geçirmiþ, bitirmiþ, atlatmýþ, olgunlaþmýþ, tutunmuþ, becermiþ, üstesinden gelmiþ, iyileþmiþ , devem etmiþ ve gülmüþ eðlenmiþ mutlu olmuþ, hatta yer yer coþmuþ gibi yapmaktan ne çok yoruldum. Ah...Seni özlemek meðer ne büyük kedermiþ... Ýçime bir öküz gibi oturan bu hüzünle yaþamak ne kadar zormuþ.
|
|
|
|