• ÝzEdebiyat > Deneme > Yaþam |
1601
|
|
|
|
|
...
Zaman yavaþ yavaþ akmaya devam ediyor, hava kararmaya baþladý. Mutfaktan bir tepsi içinde bir kaç dilim ekmek, bir kase çorba ve bir þiþe bira getirdim. Nasýl oldu bilmiyorum, çevremdeki her þey birden farklý bir anlam kazandý... |
|
1602
|
|
|
|
|
BÝLÝNMEZLÝK ÝÇÝNDEYÝM..... |
|
1603
|
|
|
|
|
Ölüm sahteliklerle dolu dünyamýzýn en radikal yabancýsýdýr. Öyle ki yarattýðý tahribat kanýnýzýn çekilmesine neden olur. Ýþte bu kýzcaðýzýn yaþam dediðimiz diyardan koparýlýþý bende garip bir bönlüðe neden oldu. Umut ve dualarýmýzla birþey olmamasý için yakarsakda kaçýnýlmaz olan, merhametsizliði ile süpürüyor. |
|
1604
|
|
|
|
|
Ruhumuzu inciltmemek ve keşke dememek adına birşeyler yazdım. Bugün benim tüm ruhum keşkelerle dolu, bir şeylerin değerini keşke zamanında bilebilseydim. |
|
1605
|
|
|
|
|
Kiþinin cahil veya alim, mutlu veya mutsuz olmasý hep onun aldýðý eðitimle ilintilidir. Milletlerin ilerlemesinde de baþ þart eðitimdir. Bir millet bireylerine vermiþ olduðu eðitimin kalitesi ve seviyisi oranýnda yükselir. |
|
1606
|
|
1607
|
|
1608
|
|
|
|
|
durup dururken aklýma gelen cümleler. |
|
1609
|
|
|
|
|
Yaþananlar öyle izler býrakýyor ki... |
|
1610
|
|
1611
|
|
|
|
|
Yalnýzlýðýn kokusu bizi uðurlayýp sessizce kapanýrdý, bir sonraki ziyarete kadar... |
|
1612
|
|
|
|
|
Kim olursan ol unutulmak... |
|
1613
|
|
|
|
|
Umudunu kaðýttan bir uçak yapýp da göðe savurmak da var küçüðüm. Aslýna bakarsan bu ülke hayallerinin süzülüp de, özgürce dolaþan sýnýrlarýný her bir gün yitiriyor. Daha bir nasýrlý annemim elleri, daha bir hüzünlü bakýyorsun kente ve daha bir yorgun bedenin... |
|
1614
|
|
|
|
|
Þimdi býraktýklarým neredeler bilmiyorum.Evren o kadar büyük ki!’’Ýyiye ve kötüye’’ ayný anda ev sahipliði yapacak kadar kocaman |
|
1615
|
|
|
|
|
bir katre söyledim anlayana ... sanýrým hava da kaldý... |
|
1616
|
|
|
|
|
Yaþam, kimi zaman ayna gibi parlak bir su yüzeyidir. O an her þey durgundur; pýrýl pýrýldýr... |
|
1617
|
|
|
|
|
"bir aþkýn içindeyken biriktirilmiþ çok kelime kalýr insanýn içinde. kullanýlmamýþ kelimeler. o kadar çok konuþulduðu halde, gene de kullanýlmamýþ kelimeler. bir sonrakine vermek isteriz onlarý. içiniz çürümedikçe, kelimeler içinizde diri kalýr. dipdiri. kendi hikayesi için bizden hakkýný isteyen ve boðazýmýzý düðümleyen bunlardýr. günün birinde diliniz kabuk baðlayýp, ruhunuz çürümeye baþlayana, içiniz kelimesiz kalana kadar sürer bu. kimse kelimesiz kalmaz aslýnda; kelimeler kýymetsiz kalýr. bu noktaya geldikten sonra durumu tanýmlamanýn ne önemi var?" |
|
1618
|
|
|
|
|
Ben acýya adýný sormam o zaten gelir hatýrýmý sorar. |
|
1619
|
|
|
|
|
Þiþli minibüs duraklarýnýn olduðu köþede yaklaþýk 20 dakika bekleme raðmen, boþ bir taksi edinemedim. Böyle zamanlarda taksilerin durmadan geçtiði çok oluyor ki; en nefret ettiðim durum bu. |
|
1620
|
|
|
|
|
Hiçbir acýya kýsmet olmayan gözyaþlarým süzülüyor bunlar karþýsýnda..
Sessiz sessiz aðlýyorum,sessiz sessiz döküyorum gözyaþlarýmý en derinden ..
Ben layýk deðilim biliyorum Senin sevgine .. Layýk deðilim bu kadar sevilmeye belkide. |
|
Anasayfa
