• ÝzEdebiyat > Deneme > Yaþam |
721
|
|
|
|
Her tren ilk gardan baþlar yolculuðuna ve son durakta durup bir sonraki yolculuðuna baþlar. |
|
722
|
|
|
|
Mutluyum bugün.Çünkü; ‘YAÞLANMAK GÜZELDÝR’
|
|
723
|
|
|
|
Ýnsan ömrü bir kum saati gibidir. |
|
724
|
|
|
|
“Biliyormusun?” Dedi kadýn, “Lütfuma çoktan ermiþsin”.... |
|
725
|
|
|
|
Toparlanmasý da zor oluyor. Her yere düþüþümde kalkmayý baþardým aslýnda ben. Sen güçlüsün, baþararýrsýn, her zorluðun üstesinden gelirsin dedim hep kendime. Güçlü olmaya çalýþtýkça dertler üst üste gelmeye baþladý. Bazen herþeyin týkandýðý noktaya gelince sözler yeterli olmuyor ne yazýk ki. Artýk bende tüm umutlarýmý kaybettim. Sonra hastalýk geldi girdi hayatýmýza. En sevdiklerinden biri hastalanýnca insan ne yapacaðýný þaþýrýyor. Ýlk þoktan sonra biz güçlü olalým ki ona da moral verebilelim diyor insan. |
|
726
|
|
|
|
Varsýn olsun tecrübe tecrübedir. Belki bir faydasýný görür yahut hayatýn bir kalem zararýndan muaf olmayý becerebilirsiniz yürüdüðümüz dikenli patikalarýn birisinde belki de bu okuyacaklarýnýz sayesinde.
|
|
727
|
|
728
|
|
|
|
Bu kez senin için, sana yazýyorum ama yazdýklarýn ben nefes aldýkça ve yazý beni býrakmadýkça son bulmayacak.
Yazdýðým her bir satýrla huzura kavuþacaðýný biliyorum. |
|
729
|
|
730
|
|
731
|
|
|
|
Tuhaf mamafih tabii bir his. |
|
732
|
|
|
|
Tarihin tozlu sayfalarý, kibir ve kudretin baþ döndürücülüðüyle yoldan sapmýþ ve bu yüzden Tanrý tarafýndan yerle bir edilmiþ imparatorluklarýn ibretli hikâyeleriyle doludur.
Unutmamalý ki, kibir ateþten bir gömlektir, onu giyeni yakar.
|
|
733
|
|
|
|
Ýnsan yalnýz doðar, yalnýz yaþar ve yalnýz ölür. Yalnýzlýk ruhun özünde saklýdýr. Sokaklarýn, caddelerin kalabalýktýr ama yüreðin yalnýzdýr çoðu zaman..... |
|
734
|
|
|
|
Kendimi yeþillikler içinde buluyorum. Nane, maydanoz, tere, kývýrcýk… Köylümün daðlarýnýn otlarý; hardal, çýtlýk, madýmalak buram buram bahar kokuyor, köy kokuyor. Salatalýklarýn üzerine yerleþtirilmiþ bir yazý dikkatimi çekiyor “Köylü” |
|
735
|
|
|
|
Koþullar ne olursa olsun, zarar göreceðimizi bilsek de doðru sözden, adaletli davranmaktan vazgeçer miyiz? Hepimiz bu soruyu kendimize soralým… |
|
736
|
|
737
|
|
|
|
Herkesin bir gecesi vardýr. Paylaþýlan deðil benliðe ait olan bir zamanda sürer artýk gece. Tüm hatýrlanacaklar ve yaþanacaklar günün bereketli iklimine býrakýlmýþtýr. Çünkü gece zamansýzdýr ve o kapýlar ardýnda sürer. Karanlýk örter tüm görünenleri. Bilinmezliðin yüreklere býraktýðý korku ile gelir gece. Çünkü o, koyu bir bilinmezliktir her yerde. Belki de insanlarý kendi dünyalarýna iten de budur: Karanlýðýn kendi sýrlarýný insanlara vermemesi. Kendine has kurallarý ve yaþam ilkeleri vardýr gecenin. Nasýl ki gözler her þeye muktedir ise gün içinde, iþte gecede de bir o kadar güçsüz ve takatsizdir. |
|
738
|
|
|
|
imkansýzlar yaratýyorum daðlar boyu. Ýhtiþamýndan gözlerim kamaþýyor. |
|
739
|
|
|
|
Uzak durmasýný istediðimiz ölüm, kuþlarýn kanadýnda gelmekte ve bir kanadýnda çocuklarýmýz uçup gitmekte.
|
|
740
|
|
|
|
Harmanlanmadan sema ile toprak,baþýný kaldýr da insanlýða þöyle bir bak!...
|
|