• ÝzEdebiyat > Deneme > Düþler |
401
|
|
|
|
|
Duvarýn içinden geçebilir miyim? Sen yanýmda olsan belki. Dýþarý çýkacaðým. Kasabayý kurtlarla kuzular basmadan önce. |
|
402
|
|
|
|
|
Uzaklaþmak istiyordum besbelli... Gitmek, kaybolmak istiyordum. Daha fazla dayanamazdým... |
|
403
|
|
|
|
|
saçmalýktýr düþ kuramamak. |
|
404
|
|
|
|
|
...... Yavaþ yavaþ çaðýrma ve düþünme duyusu da kaybolmuþtu. Çünkü, canýndan can kopmuþtu…. |
|
405
|
|
|
|
|
Kokusunu özleyen yaðmur, mahzun mahzun yaðar topraða. Adýný söyler o nadide perinin dala yapraða.
|
|
406
|
|
|
|
|
Büyük, saydam, korunaklý ve huzurlu bir yerdi. Ellerinin aradýðý, sesinin yankýlandýðý, büyüleyici bir anýydý. Resimler hatýrlarýn temsili, acýlar mutluluklarýn gölgesiydi.
Nedeni zorunlu bir temayý gösteriyor. Zorunlu ve akýcý. Yenileyici ve kalýcý. Rüzgar sonsuz bir ritm, anlatýlanlar kuruntusuz bir ilim. Ýþte seçimlerin getirdiði yer ! Ýstekler deðil, sevilenler buna deðer ! Alýþkanlýklar deðil, gerçekler öðretir her þeyi... Seni, yeni sen deðil.
|
|
407
|
|
|
|
|
RAMAZANIN ÝLK GECESÝNDEKÝ DUYGU SAÐANAÐIM. |
|
408
|
|
|
|
|
Cümle güzel Þiilerin girizgâhý oluyorsun, gönlümün ahý olduðun gibi. Þarkýlarýn bestesindeki týný. Aþk sözcüðünün kafý, þýný. Gülle anýyorum daima adýný…
|
|
409
|
|
|
|
|
Hayatýn karmaþalýðýndan sýyrýlmalýydým... Çünkü çok yoruldum... |
|
410
|
|
|
|
|
Yorum mu? Bu sefer yok sanýrým... |
|
411
|
|
|
|
|
Doðduðum anýn ilk bir saatinden sonra uykuya dalmam,
Bir suçsa,
Ve þimdiye kadar yaþadýðým her þey
Gördüðüm bir rüya olamaz mý? |
|
412
|
|
|
|
|
söylesene caným mommy, ayrýlýk bir baþkasýna kavuþmaksa, bu yaþlar niye?
|
|
413
|
|
|
|
|
Arkanýzda duyduðunuz herhangi bir ayak sesinin kesinlikle kime ait olduðunu bilmek . O sesin dibinize kadar geldiðinde , sizi arkadan sevgiyle saracak iki sýcak kola dönüþeceðini biliyor olmanýn huzurunu düþünün , týpký bir serap gibi . |
|
414
|
|
|
|
|
Kalp atýþlarý paslanan yaratýlmýþa aþkýmý hibe ettim! |
|
415
|
|
|
|
|
“Yüzüme dokundu. Bunlar ne” dedi. Konuþamadým…
Sevgimin hasretime eklenen imkânsýzlýðýný söyleyemedim...
|
|
416
|
|
|
|
|
Sözlerimin baþlangýcýnda selâm sana muhayyel peri,
Dün yine ellerini düþündüm , o bembeyaz zambaklarý andýran dürüldüðünde gonca, açýldýðýnda gül olan ellerini.Biraz hüzne büründüm biraz sevince gark oldum.
|
|
417
|
|
|
|
|
Sahi, bir topraða aþýk olmakla, bir insana aþýk olmak arasýnda ne kadar fark olabilir? |
|
418
|
|
|
|
|
Bir dað baþý yalnýzlýðý yaþýyor yüreðim... Dað baþý yalnýzlýðý ölümden beter…Yumruklarýmý sýkýyor, avazým çýktýðý kadar baðýrýyorum.. “SENÝ ÇOK SEVÝYORUM”
Sesimin yankýsýyla çýðlar düþüyor eteklerime… Yollarýmda karlar, yollarý |
|
419
|
|
|
|
|
Ayrýca bu cevabý sizlerle paylaþacak kadar güçlü ve cesur da deðilim. Bu durumu ister ketumluk, ister korkaklýk, isterseniz de ifþa kabul edin…
|
|
420
|
|
|
|
|
Uzaklarda da olsan, sen uyu yavrum ne olur… Üzerini yýldýzlarla örtüyorum ben… Her gece seninle sabahlýyorum… Kim demiþ yoksun diye… Nur yüzlü yavrum, bereketli topraklarýmýn nadide çiçeði, duru ve sakin yüreðime ýþýklý ellerin cennetiyle yazýlmýþ bir kitabe gibisin… Gözlerimdeki cenneti yaþatan o ellerde her dem yaþatmaktayým seni… Oynadýðýmýz her saklambaç oyununda hayata sobelemekteyim canýný… Aynada gülen gözlerimi görmek için ilmek ilmek örmekteyim seni hayata, her gün yeni baþtan kaleme almaktayým hayatýmýn sýr olan, senli olan vazgeçilmiþ tatlarla dolu kýsmýný… |
|
Anasayfa
