• ÝzEdebiyat > Roman > Karakterler Üzerine |
21
|
|
22
|
|
23
|
|
24
|
|
25
|
|
26
|
|
27
|
|
|
|
|
Bu yazýyýyazdýktan sonra 2 kiþiye okuttum. ikisi de çok akýcý bir dilinin olduðunu,çok güzel bir konusunun olduðunuve devamýný sabýrsýzlýkla beklediklerini söylediler. umarým sizde devamýný sabýrsýzlýkla beklersiniz. |
|
28
|
|
29
|
|
30
|
|
31
|
|
32
|
|
|
|
|
Karþýlaþýnca böyle oluyor, birden balon balýðýna dönüþebiliyor insan. Üstelik "ne de güzel balýk olurmuþ benden" diyerek... |
|
33
|
|
|
|
|
Hangi güne uyandýðýmýz belli mi? |
|
34
|
|
|
|
|
Büyük çoðunluðun, nemelazýmcý bir anlayýþla görmezden ve duymazdan geldiði günümüzde, memleketin meselelerini dert edinerek, onlara iþaret ederek ve “iyi insanlarýn, iþinin ehli kiþilerin görev baþýna getirilmeleri gerekir” diyerek çözüm yolunu da göstermesi, bu amaçla edebi eserler üretmesi sebebiyle Ömer Faruk HÜSMÜLLÜ Bey’i tebrik ediyorum. O yazdý, üretti; tanýtmak, okumak ve okutmak görevleri de bizlere düþüyor. |
|
35
|
|
|
|
|
Küçük bir kýzýn dram içindeki yaþamýndan kareler . |
|
36
|
|
|
|
|
Karanlýk, uçsuz bucaksýz karanlýk… Gecenin en koyu aný, tek bir canlý bile yok ortada, her gece ötüp duran çekirgeler bile uyumuþ sanki ya araba sesleri; nasýl da sustular bir anda. Çýt yok, müthiþ bir sessizlik. Gökyüzünde birkaç yýldýz var.Bir tanesi çok parlak, sanki göz kýrpýyor bana.Dikkatlice bakýyorum gözümde büyüyor büyüyor.Bir anda sanki aydýnlanýyor ortalýk,gözüm kamaþýyor.Ortalýk ýsýnýyor ama hala kimsecikler yok... |
|
37
|
|
|
|
|
Pazartesi günü okulumda resmi olarak göreve baþladým. Her iki aþiret de çocuklarýný eksiksiz olarak okula göndermiþti. Toplam 76 tane öðrencim vardý. Kuday aþiretinin çocuklarý sabah, Matur aþiretininkiler ise öðleden sonra geliyordu. Suna da öðleden sonra ki derslere katýlýyor hatta zaman zaman dersleri O anlatýyordu. Diðer günlerde de Suna hep geldi. Aslýnda bir hayli yorucu olan iþim... |
|
38
|
|
|
|
|
Marifetli tefecinin hileleri |
|
39
|
|
|
|
|
Otobüs hareket etti.Artýk yeni bir hayata baþlýyordum.Ne yapacaðýmý,nelerle karþýlaþacaðýmý bilmiyordum ama artýk geriye bakmayacak ve kendi emeðimle kendime yeni bir hayat inþa edecek hem de dünyanýn en kutsal mesleðini yapacaktým.
Baþýmý cama yaslamýþ, Ýstanbul’u son defa seyrederken yanýmda oturan adamýn sesiyle kendime geldim:
-Yolculuk nereye evlat. dedi... |
|
40
|
|
|
|
|
artýk þu andayýz ya da deðiliz...geçmiþ peþimizde.... |
|
Anasayfa
