• ÝzEdebiyat > Öykü > Soyut |
181
|
|
|
|
|
Kolay mýydý bu kadar...
Bugüne kadar savunulan deðerleri bir anda yýrtýp atmak bu kadar kolay mýydý?... Bu kadar kolay olmamalýydý.
|
|
182
|
|
|
|
|
VE YER GÖK O GÝTTÝ KOKUYORDU. Keskin koku acýmsý yayýlganlýðýyla sadýk köpeklerin dünyasýna gitti , burunlarýndan beyinlerine süzüldü , feryat figan aðladýlar. |
|
183
|
|
|
|
|
rüya..."gün dolanýyor bana, sendeliyor ve bir yüktür üzerime deviriyor..." |
|
184
|
|
|
|
|
Ben hiç uyumam.
Beni siz yaptýnýz, böyle tasarladýnýz, kardeþlerinizi yoketmek için varettiniz beni. |
|
185
|
|
|
|
|
"baþka bir günü görebilmek için can atýyorum..." |
|
186
|
|
|
|
|
Sen þu anda acýya dokunuyorsun bana onu hatýrlatmakla.Söylüyorum iþte sana bildiðin gibi,tanýdýk bir duygu deðildir...Acýya dokunmak için önce bahanellerin olmalý ve biriktirip bir deniz yarattýðýnda iþte o zaman acýya dokunabilirsin.Kolay deðildir bir deniz yaratmak;önce arkadaþlarýnla,dostlarýnla görüþtüðün zamandan çalarsýn,sonra kurulu yemek sofrasýndan ve gece uykundan çalmaya baþladýðýn zaman sokulursun acýnýn koynuna yavaþ yavaþ... |
|
187
|
|
|
|
|
Biçim nedir sorusunu irdelerken bu yazýnýn doðmasý çok þaþýrtýcý, bir o kadar da doðaldý! |
|
188
|
|
189
|
|
|
|
|
gerçek bir olay birinin baþýndan geçen ve onda derin izler býrakan bir daha yaþamak istemediði bir olay..hayatýn yaþamaya deðer olduðunu bilen biri iyi biri kötü bi insan bunlarda kahramanlar |
|
190
|
|
191
|
|
|
|
|
“Baktýðýn aynanýn buðulu olma olasýlýðýný düþün. Görüntüyü netleþtirmek için birilerini bekleyenler, oturduklarý koltukta kendi nefeslerinde yaþlanýrlar. Çünkü aynayý bulanýklaþtýran kendi nefesleridir.” |
|
192
|
|
|
|
|
...Gözlerim oraya kilitlendikçe , kirlenen ruhum özgür kaldý... Temizlenmeye mi gitti -bilinmez- ama beni terk etmiþti.. Ben oradaydým... Gözlerim çoktan o siyah noktanýn derinliklerinde kaybolmuþ, bilinmeyenin gizemini yaþýyordu... Ve ben halen yataðýmda |
|
193
|
|
|
|
|
Küçücük düþlere sýðamayacak kadar büyüktü ve onun kadar büyük düþler de yoktu hiç. Bir öpücük kondurdu karanlýðýn kör gözlerine… Ýþte böyle baþladý yolculuk düþsüzler ülkesine.
Alçak basamaklar, geniþ uzayan bir yol. Aramaya çýktý dibe ittiði düþünülen her þeyi. Bir elinde oltasý bir elinde verilen öðütleri ile.
|
|
194
|
|
|
|
|
Siz, yarı naylonlaşmış aşklarınızı saklamaya çalıştıkça deniz feneri parlaklığını yitirmişti... |
|
195
|
|
196
|
|
|
|
|
anýlarýmý hiç bir zaman silemem kalbimden |
|
197
|
|
|
|
|
Önce bir çocuðu aðlattým sebepsiz yere.. Düþlerini kabusa çevirdim, þeker istedi, vermedim. Kötü karakter bulamamýþtým o ana kadar, onu da buldum.. Bendim kötü karakter. |
|
198
|
|
|
|
|
Bazen bir yaðmur damlasýyým, gökten usulce süzülen... Sabýrsýz bir yaðmur damlasý... Bir an önce toprakla bütünleþmek adýna yerçekimi ile iþbirliði yapan, küçük, masum bir yaðmur damlasý... |
|
Anasayfa
