• ÝzEdebiyat > Öykü > Gerilim |
21
|
|
|
|
|
Anladým ki, varolmak öyle abartýlacak, çok önemli bir olay deðildir. Bir yanlýþlýk sonucunda ortaya çýkmýþ olan sýradan bir hatadýr. |
|
22
|
|
|
|
|
Ýhbar ediyorum: Vuslat, aþkýn katilidir. Gönül gözümle gördüm, kesin delillere sahibim. |
|
23
|
|
|
|
|
Düþünceden önce doðal, saf, duru bir bilinç dünyasý gelir. Bunun keþfi farkýndalýk yaratýr. |
|
24
|
|
|
|
|
“Hiçbir canlý varlýk ölüme üstün gelemez, onu savuþturamaz. Ölümsüzlük iksiri hiç olmadý ve bundan sonra da hiç olmayacak. Doða ölümsüzlük iksirinin olmasýna izin vermez; verirse intihar etmiþ olur. Ölümler olacak ki yeni canlýlar da gelebilsin dünyaya. “ |
|
25
|
|
|
|
|
Kimsenin yaptýðý yanýna kar kalmaz... |
|
26
|
|
|
|
|
Mezarlýðýn üzerine yapýlmýþ bir evde oturmak ya da oturuyor olmak ihtimali, tüylerini diken diken ediyordu. |
|
27
|
|
|
|
|
Bir gece yarýsý Kahraman, kediyle birlikte, karanlýk sokaklarda dolaþýyordu. Evin birinin yanýndan dönerken, Nara karþýlarýna çýkýverdi. Arkasýnda yüzlerce vahþi kedi vardý. Kahraman, Nara’nýn savurduðu pençeden eðilerek zorlukla kurtuldu. Onunla yakýn dövüþe girmenin ölümü kucaklamak demek olduðunu anladý. |
|
28
|
|
|
|
|
"Bu hikayedeki tüm kahramanlar hayal ürünüdür, tüm hayaller ise kahraman..." |
|
29
|
|
|
|
|
Sanki bir kara büyü, belki de þu an vapurun arka koltuklarýnda hastalýðýmýn etkisiyle uyuyorum ve bir karabasan görüyorum ve biri beni uyandýrýyor geriliyorum sonra acýktýðýmý hissediyorum ve her ne olduysa da gülümsemek için yalvarýyorum |
|
30
|
|
|
|
|
Evimizin tek oðluydum!
Zavallý annem, evlenince beni, hanýmýna ezdirmeyeceksin deðil mi, diye her zaman tembihlerdi! |
|
31
|
|
|
|
|
Kim bilir kaç yýldýr giyiyordu ayaðýndaki kadife pantolonu. Çok sevmiþti onu, komþularý bir bayram arifesinde modasý geçtiði için annesine verdikleri zaman. Önce büyük aðabeyi atýlmýþ, ne kadar zorlasa da bir türlü sýðdýramamýþtý bedenine. Sonra da onun bir küçüðü olan denemiþti üzerinde. Olmuyordu iþte. Ertesi gün ve bir sonraki gün, defalarca elden ele dolaþmýþ, yine de bir yolu bulunarak uydurulamamýþtý irice kýyým vücutlara. Kýzgýn, öfkeli homurtular, odalarýn duvarlarýnda küfürle karýþýk bir uðultuyla dolaþmýþtý. Nedense hiç kimsenin aklýna evde küçük bir çocuðun daha bulunduðu gelmemiþti. Büyük kardeþlerin kirli sokaklarda boðuþtuðu bir sýrada, küçük olan korkarak yaklaþtý pantolona. Usulca eline aldý. Ne kadar da yumuþaktý kumaþý. Sonra bu yumuþaklýðý, yüzünde dolaþtýrdý. Kokladý. Annesi içeri girdiðinde, panikle attý elindekini. Kadýn öfkeyle; “ Ne o! Her þeyi tastamam yaptýn da, sýra aðabeylerinin giysilerini karýþtýrmaya mý geldi?” dedi. O ara içeri girmiþ olan kardeþler ; “ Elleme ana, zatý ayâmýza olmadýydý.” Dediler. |
|
32
|
|
|
|
|
Eski bir yazý daha... Bir seri katilin doðuþu ve ölüþü... |
|
33
|
|
|
|
|
Kýsa ve ucu açýk bir polisiye öykü. |
|
34
|
|
|
|
|
Santral memurunu aradým, hayýrdýr diyerek sordum.
Efendim; bir ihbar aldýk ve arkadaþlara çýkýþ verdim.
Nedir durum Ahmet çabuk söylesene diyerek çýkýþtým. |
|
35
|
|
|
|
|
Kimseye güvenmemeli. Baban olsa babana da güvenme. Yolculuk esnasýnda ister normal ister otostop uyanýk kalanlar hayatta kalýr. |
|
36
|
|
|
|
|
Duvar kenarýna adeta yaslanarak yavaþ yavaþ yürüyordu. Birkaç kez bazý sesler duyar gibi olmuþtu, seslerden ürktüðü için hafifçe hýzlanmaya karar verdi. Onu takip eden birileri olduðunu düþünüyordu, arkasýna dönüp bakmaya cesaret edemedi, hýzlý adýmlarla yürümeyi sürdürdü. Arkasýndaki þeyin nefes alýþ veriþlerini duyuyordu. Sonra kendi nefesini tutmasýyla gelen sesin kaybolduðunu fark etti. Kendi soluðundan korkmuþtu. |
|
37
|
|
|
|
|
"Ne kadar saçma! Kolumuz güçlü, bileðimiz bükülmez diyoruz ama ne denli cýlýzýz aslýnda.
Kardeþlerimizi öldüre öldüre baþa geçip, üç asýrdýr saltanat kayýðýný yürütüyoruz salýna salýna, kasýla kasýla... Neden böyle sürsün? Doðu'nun hazineleri zaten bizde. Ben kardeþimi ya da kardeþim beni niye katletsin? Ama dil, yüreðin ve usun itkisiyle konuþur durur benimki gibi..." |
|
38
|
|
|
|
|
Karanlýkta gözüne iliþen bir gölge dikkatini çekti. Sabitlediði bakýþlarý gölgenin hareketlerini kaçýrmamaya ve onu tanýmlamaya çalýþýyordu. Kararlýlýkla adýmlarýný sýklaþtýrdý. Aniden gölgenin de durduðunu fark etti. Durdu ve siyah pelerinini savurdu. Gürkan hazýrlýksýz yakalanmanýn vermiþ olduðu afallamayý üzerinden atamadan kendini yerde buldu. Adam çoktan ortalýktan kaybolmuþtu. Sakinliðini korumasý gerektiðini biliyordu. Ayaða kalkýp üzerini silkeledi. Dizleri hep toz olmuþtu. Dirseðini ovuþturarak arkasýný döndüðünde göz göze geldiler. Daha ne olduðunu anlamadan etrafýnda dönen þey onu yere serdi. Karanlýðý yaran zümrüt yeþili bakýþlarda intikamýn halesi dans ediyordu. Gürkan yolun sonuna geldiðini anladý.
|
|
39
|
|
|
|
|
Sinan, býyýgý terlemiþ genç yagýz bir delikanlýdýr. Köyde gece okullarýna giderek okuma yazma ögrenmiþti. Ailesinin maddi durumu iyi degildi. Sinan okula devam edemedi. Sinan evin en büyük ogludur. Babasý gurbette çalýþýr,bayramlarda gelirdi. Evde görülen iþleri yapar,iþi olmayýncada keçý otlatýrdý daglarda. Sinan sessiz pek konuþmayan biriydi.Akþam eve gelince annesinin yaptýðý bazlamalarý yer yatardý. Sinanýn iki de kýz kardeþi vardýr. Onlarla aksamlarý süllenpe,lök, beþ taþ, celik oyunu oynarlardý. |
|
40
|
|
|
|
|
Sonbahar günleriydi,hava açýk hafif bir rüzgar esiyordu. Toroslarýn yamaçlarýnda kecý otlatan bir çoban... Elinde deyneði sýrtýnda abasý... Uzun boylu sert mizaclý biriydi. Ali okulundan yeni ayrýlmýþtý coban sinan. Köyde keçileri otlatan tek çobandý.Yýllarý keçi otlatacaðý için üzülüyordu. Keçiler tek bir kiþinin keçisi degildi belli bir ücret karþýlýðý tüm keçilere bakýyordu.
Yaþlý bir annesi ikide kýz kardeþi vardý.. Onlarýn geçimi küçük yaþta yýkýlmýþtý üstüne.. Babasý küçük yaþta býrakýp baþka biriyle evlenmiþti bile..O kaderine isyan etmeden geçimini yapmaya çalýþýyordu. |
|
Anasayfa
